FizykaII70401

698

. łania są sobie równe i dla tego dają wypad ko wg, której kierunek ma oczywiście równoodległe do AB położenie, np. Xn, jeśli A przyciąga punkt X, B go zaś odpycha. Niech R będzie wielkość tej wypadkowśj, a P wspólna wielkość składowych. Ponieważ boki trójkąta ABX leżą w kierunkach rzeczonych sił, więc Ii: P— AB : XX, czyli m u

P. 8

^R = XX ’

a ze

P —

■XX*

zatem także

R —

m. tt Ó

XX³

Dla bardzo małej różnicy między XX i CX można tę, ostatnią długość zamiast pierwszej położyć, poczem mamy z przybliżeniem

m u 8

R=-^LT .

i    sc³

Jeżeli AB jest pręt magnetyczny, iloczyn yS oznacza jego moment magnetyczny Al; dla tego mamy tćż

mM

Gdy wszakże punkt w mowie będący leży na przedłużeniu linii AB, np. w miejscu X', a działanie nań punktu A oznaczymy przez P\ punktu zaś B przez P", nareszcie przez R' wypadkowę obu działań, wówczas kładąc CX' — x mamy

XX' = X — V* *BX‘ = *+%«, wskutek czego

m u    m a

(X- y₂ć)2 ’ rn u

p> _-1-- p» —

.P‘— P" -

m u

R

{x-y„ 8)²    (®+ >/_a <))² - (X* - y₄ ó y ’

zatem opuściwszy w mianowniku ilość ‘/₄ <5² w porównaniu, z ilością a;³, także

2 m u S 2 m Al

R' —-t—'=-— •    ²)

*³    x ¹

Porównując więc wyrażenie 1) z wyrażeniem 2) widać, że w równej odległości a; wypadkowa IV jest dwa razy większa od wypadkowej i?, tudzież, że każda z tych dwóch sił jest odwrotnie proporcyonalna do trzecićj potęgi z odległością; punktu magnetycznie zaczepionego od środka C magnesu AB.