123407

Jak widać, stałe K₍ i K, są sobie równe. Równanie równowagi napięciowej obwodu twomika silnika VCM przyjmuje postać:

u(t) =Ri(£)    +

ar

gdzie: u(t) - napięcie zasilające, R - rezystancja cewki, L - indukcyjność własna cewki.

Zakładając jeden stopień swobody mchu układu akmatora głowic, dużą sztywność konstrukcji nośnej cewki silnika VCM oraz E-bloku, równania mchu przyjmują postać:

gdzie: Ovcm - przemieszczenie kątowe,    _ indukcyjność własna, rezystancja oraz liczba

zwojów cewki silnika, ^ri'* - wewnętrzny promień magnesu oraz długość cewki w polu magnesu

trwałego,    - przemieszczenie i prędkość kątowa cewki, ^M(0**(0*    _ napięcie, prąd

oraz rozkład indukcji w szczelinie powietrcnej silnika (w płaszczyźnie cewki).

2. POLOWY I OBWODOWY MODEL SILNIKA VCM.

Konstrukcja silnika VCM jest relatywnie prosta. Cewka wirnika silnika VCM umieszczona jest w polu magnesów trwałych segmentowych (obecnie coraz rzadziej stosowanych) lub jednolitych, w taki sposób że każdy bok cewki porusza się w polu magnetycznym skierowanym w przeciwnych kierunkach. Na rysunku przedstawiono wygląd przykładowego magnetowodu silnika VCM, składającego się z jarzma górnego i dolnego - (1), magnesów segmentowych - (2) (pomiędzy którymi porusza się cewka wirnika silnika VCM - w płaszczyźnie rysunku), dwóch kolumn (3) zamykających obwód magnetyczny.

Wykorzystując symetrię magnetowodu silnika VCM, obliczenia rozkładu indukcji wykonano dla jego Vi części. Wynikowy rozkład przestrzenny indukcji w szczelinie powietrznej przedstawiono na rysunku.