FizykaII70601

709

FE    R

UF ■: FE — H: R, czyli zrównanie ~p ~ ~jj > a dla

FE    R

tan a — -777; , nareszcie tan    co — -77 .

-    OF    H

w drugim zaś przypadku (fig. 379) tak samo

R'

tan co — —— .

Oznaczywszy zaś przez M magnetyczny moment pręta AB_r a. przez x odległość CO, będzie według § 105, (ponieważ tu i\i    2M

m =1,) R -- —z-,    R' = —7 , zatem także

M    2M

. tan — -7—y , tan co' = ——7 , a nareszcie

li ud    lid/

tan ci' = 2 tan «.

Ponieważ ten ostateczny wynik, jak z wywodu jego widać, tyłka w tern przypuszczeniu istnieć może, że działania magnetyczne są odwrotnie proporcyonalne do kwadratów z odległości, więc zgo-*    dność experymentalnych dochodzeń z wynikami rachunków jest

rękojmią prawdy tego przypuszczenia.

Doświadczenia nad całkowitem działaniem magnesów nietrudno robić podług W. Webera *) za pomocą prostej busoli, mającej podziałkę z całemi tylko stopniami, albowiem łatwo na niej jeszcze y_i0 cz. stopnia ocenić. Busola umieszcza się na środku dość szerokiej sztaby miarowej na 1 metr długiej, która tylko na decimetry podzielona być potrzebuje. Przy jednym rzędzie doświadczeń ustawia się sztabę miarową pod prostym kątem do południka magnetycznego, jak to widać na Fig. 380,

N

a pręt magnesowy nu, do sprawienia odchyleń używany, ma ściśle długość jednego decimetra. W hażdem oddaleniu jego od

') Ofcacz toin dodatkowy.