FizykaII71501

709

tyzmy w tym samym punkcie muszą się w części lub całkowicie w miarę swych wielkości tam niweczyć, a różnica bezwzględnych ich wartości otrzyma znak jakości przeważającego magnetyzmu. Algebraiczna suma magnetyzmu, który przeniesiony na powierzchnię ciała odnośnie do działania na zewnątrz okazuje się równoważnym magnetyzmowi, znajdującemu się wewnątrz niego, jest przeto zawsze równa algebraicznej sumie tegoż wewnętrznego magnetyzmu.

Gauss udowodnił dalej, że tylko jedno takie równoważnikowe rozmieszczenie magnetyzmu na powierzchni ciała jest możliwe. I w rzeczy samej, gdyby mogło ich być dwa, jedno z nich musiałoby względem działania na zewnątrz być zupełnie równo-ważnem drugiemu, zatem przeniósłszy równocześnie obydwa na tę powierzchnię, jedno jakie jest, a drugie ze zmienionemi znaczkami jakości wszystkich magnetyzmów, każde działanie na zewnątrz musiałoby całkiem ustać, podczas gdy na rzeczonej powierzchni pozostałby przecież magnetyzm wypadkowy z różności obu przypuszczonych rozmieszczeń. Atoli działanie powierzchni, magnetyzmem jakkolwiek bądź obsadzonej, nie może oczywiście względem wszystkich punktów zewnętrznej, przestrzeni całkiem zniknąć, chyba że każdy punkt tej powierzchni zawiera równe ilości magnetyzmu północnego i południowego, czyli co na jedno wychodzi, że cała ta powierzchnia żadnego objawu magnetycznego nie nastręcza. Wspomnione więc dwa równoważnikowe sposoby rozpostarcia magnetyzmu nie mogą się wcale różnić od siebie. Z wykładu tego widać, że nieskończenie wiele sposobów rozdzielenia magnetyzmu wewnątrz ciałaypomy-śleć sobie możemy, którym odpowiada to samo działanie na zewnątrz. Z tego zaś wynika, iż z samego tylko uważania sił, które magnes na otaczającą przestrzeń magnetyczną wywiera, nie można jeszcze robić wniosków o sposobie rozmieszczenia magnetyzmu w jego wnętrzu. Takie doświadczenia do niczego in-ńego służyć nie mogą, jak tylko do okazania równoważnikowego rozmieszczenia magnetyzmu na powierzchni ciała. Mimo to ^w pojedynczych przypadkach można sobie pewne urobić wyobrażenie o magnetycznym stanie cząstek ciała, jak to wyżej w § 100 na figurze uczyniono. Jeżeli przeto ciało jakie żadnych zjawisk magnetycznych nie okazuje, jeszcze z tego nie wynika,