FizykaII56201

558

wodnika, odwrócony od ciała elektrycznego, posiada zawsze tę samą elektryczność co h, koniec zaś bliższy b elektryczność przeciwną. Dotknąwszy się przewodnika ab palcem podczas zostawania ciała elektrycznego h w poblizkości jego, wahadełko odleglejsze na końcu a zaraz opada, a bliższe (na końcu b) otrzymuje jeszcze większe odchylenie. Usunąwszy następnie całkiem wpływ elektryczności kuli h na przewodnik ab, okaże się on na całćj swój powierzchni jednakowo, lecz przeciwnie, niż h, naelek-tryzowanym, gdyż obydwa wahadełka, mające teraz równe odchylenia, za zbliżeniem laski śzklannćj, potartćj amalgamem, zachowują się jednakowo. Ponieważ tej ostatnićj elektryczności z przewodnika ab, dopóki 011 pod wpływem naelekryzowanćj kuli h zostaje, przez dotknięcie palcem usunąć nie możua, wyrobiło się było zdanie, że ona tam jest niejako uwięzioną czyli zatrudnioną przez elektryczność przeciwną kuli h, czyli raczćj w pewnym stopniu zaspiżoną (§ 114 T. I) i dopiero po usunięciu tejże, stawszy się wolną, na jaw występuje jako żywa siła ruchu (V, mc²). Przez dotknięcie zabiera się z przewodnika %b tylko elektryczność równoimienną z tą, która się na kuli objawia i w połączeniu z pozostałą na nim byłaby znowu pierwotny jego stan nie elektryczny przywróciła. Można tćż do tych doświadczeń używać przyrządu, w Fig. 309 wystawionego, gdzie rozkład stanu naturalnego na dobrym przewodniku, czyli rozdzielenie ± E na nim, nie przez szkło, lecz - tylko przez powietrze nastę-

Feg. 309.