820
(po cztery w jedno woltaiczne ogniwo zestawionych) przez zwoje elektromagnesu uważał Muller w słupku zwykłego fłintglasu,
5 cm. wysokim, kręcenie płaszczyzny polaryzacyjnej, wynoszące 9° przy obracaniu polarności. Rozmiary wielkości żelazka B zawisły oczywiście od wielkości elektromagnesu, na którym ono ma być osadzone.
Z rozlicznych doświadczeń Wiedemanna 1), starannie wykonanych z różnemi cieczami, zamykanemi w stosownych rurkach, umieszczonych w środku cewek galwanicznych, okazało się:
a) że kręcenie płaszczyzny polaryzacyjnej jest wprost proporcyo-nalne do natężenia strumienia, pod którego lopływem następuje;
b) że ono rośnie z łamliwością promieni światła. Z doświadczeń zaś Yerdeta 2) wiemy, najprzód, że elektromagnetyczne kręcenie płaszczyzny polaryzacyjnej w ciałach aiamagnetycznychjest zawsze wprost proporcyonalne do siły magnetyżującej, która na nie aziala; tudzież, że ono jest równe sumie kręceń, które siła magnelyzująca bezpośrednio w pojedynczych warstwach takiego dala sprawia; nareszcie, że gdy ciało diamagnehjczne io zatknięciu z obu biegunami elektromagnesu zostaje, kręcenie to z długością słupka rośnie tylko do pewnej granicy, która dla różnych dal jest rozmaita; mianowicie, dla wody, począwszy od 13 cm. wysokości jej słupka, 5° wynosi. Faradaj znalazł przy równych długościach ciała i równych siłach magnetyzujących kręcenie płaszczyzny polaryzycyjnej, wynoszące w szkle ciężkiem 6°, w flint-glasie 2-8°, w soli kamiennej 2-2°, w wodzie 1°. Becąuerel zaś w rzeczonych okolicznościach kręcenie w wodzie 10°, w stężonym roztworze niedochlorku żelaza 3°, w cieczy siarko węglowej 29°. Verdet nareszcie przekonał się, że w roztworach solnych z diamagnetycznym rodnikiem (jak np: glin, magii, potas, sod, wapń), moc tego kręcenia jest prawie zawsze większa, niż w wodzie; w roztworach zaś solnych z rodnikiem magnetycznym, zatem w roztworach witryolu żelaza, chlorku i niedochlorku żelaza, jest ona najczęściej mniejsza, niż w wodzie.
§ 123. Strumienie mięśni i nerwów. Ryby elektryczne.
Wstrząśnienia w żyjącem ciele i kurczenie w udzie żabiem, spra-
Pogg. Annal. X. 82 str. 215; tudzież tom dodatkowy.
“) Ot. tom dodatkowy.