FizykaII83701

831

Przyjąwszy na propozycyę Jakobiego za jednostkę oporu przewodzenia ten opór, który przesyłaniu strumienia stawi drut miedziany na 1 metr długi, a nal milimetr gruby, opór przewodzenia druta miedzianego l metrów długiego a d milimetrów grubego bę-l

dziesię wyrażać przH — , a opór przewodzenia R innego drutu, mającego tę samą długość i grubość, co tamten, lecz opór gatunkowy s, ocżywiście przez

s. I

Opór więc żelaznego druta, mającego długość 12 metrów, a grubość 05 milimetrów, wyrażony w powyższych jednościach, ma wartość

12

R — 5-88. 7—— — 282, czyli (J‘25

jest równy oporowi miedzianego druta 1 mm. grubego, a 282 metrów długiego.

Powyższa 1 jedność oporu przewodzenia odnosi się do druta z miedzi zupełnie czystćj, osadzonćj gaiwanoplastycznie na katodzie z rozcieku siarkanu miedzi, i następnie dobrze wyża-rzonćj. Najmniejsze domieszanie innego jakiego metalu do miedzi powiększa zara-z opór przewodzenia drutu, z niej wyciągniętego, np. ²/₁₀₀o cz. żelaza więcćj, niż o .25 odsetuych.

§ 125. Prawo Ohma i polaryzacya metalów. Jeżeli jakie źródło elektryczności, z Borem się ciągle jednakowo obchodzimy, poseła strumień elektryczny przez metalowe przewodniki różnego oporu, wówczas, jak to rozliczne doświadczenia uczą, wielkość natężenia czyli moc strumienia, w takich okolicznościach krążącego, jest odwrotnie proporcyonalną do wielkości całkowitego oporu, jaki ten strumień w ęałym biegu swoim napotyka, czyli co na jedno wychodzi, iloczyn z wielkości natężenia S strumienia i z wielkości oporu W na całćj drodze jego jest dla tego samego źródła elektryczności zawsze ilością stałą. Jeśli źródło elektryczności nie zawiera w sobie ciekłych 'przewodników, jak np. kolumna termoelektryczna, albo cewka indukcyjna, łatwo się przekonać o tem, sprowadzając opór przewodnich części składowych tego źródła za pomocą innego jakiego