KSE6153 II L11

359

1648

P, Bąkowski toż.

Kiedy irff tego nie chciano pozwolić, protestowali się oba dwaj i z Kzeeząpospolitą, iżbv odeszli.

P. Podsędek Krakowski. Albo to konkludujmy, albo się roznidźmy. Co strony oddawania podymnych, oddać żołnie rzom w Lublinie, za assygnacyą Panów Hetmanów.

Kiedy się nie mogło z niczego wygodzie, podziękował P. Marszalek za powierzoną sobie dyrekcyą.

Dziękował mu X. Arcybiskup od Senatu, P. Starosta Łomżyński od Koła rycerskiego.

I rak się tego dnia stało z sejmu dopiero! nie bardzo res była finita. Przyszła wiadomość, że X. Huncel Mokrzki Jezuita ąuondam, teraz canonieus regnkiria, uproszony od Chmielnickiego jedzie do Króla JMci.

Posiedzenie 41sZe (Senatu samego).

24    Listopada 1648.

Im mniej spodziewany tem wdzięczniejszy gość do Warszawy X. Huncel Mokrzki Jezuita ąuondam eto. przyjechał.

Oddał list od Chmielnickiego Królowi JMci z tytułem do Króla Szwedzkiego w tym liście ofterty, jeżhby który postronny królik chciał go zrażać z królestwa, gotów Królowo JMci służyć przeciwko niemu. Drugi list oddał do Senatu; prosi o pokój, w nim zrazu suhnisść, ale dalej dosyć arroganter, że jeśliby go mieć nie chcieli, tedy go chce szukać i w Warszawie, i w⁷ Krakowie, i w Poznaniu, jeno się do Gdańska obiecać przepomniał.

Przez X. Hunola te podawa kondyćye: amnestya żeby była wszystkiego; unia żeby była zniesiona;— przy starych żeby zostali wolnościach (ten punkt podobno latius rozumieją); Hetmanowi żeby nie podlegali, tylko samemu Królowi.

Posiedź en iąe 42gie ostatnie (Senatu samego).

25    Listopada 1648.

Na ten list jego dziś się skończyły vota senatorskie, posłał też Król JMć dnia dzisiejszego do Chmielnickiego z antydatą oznajmując mu, że już zgodnie obrany za Pana i przy pominając