KSE6153 II L26

474

1 (M«J

Kiedy jej wszystek oraz kwiat przebrany Z obiema zginaj Wielkiemi Hetrnany,

Oraz i ziemie Ukrainne z polem Zarzliwym wszędy kurzą się popiołem. Snaćby znośniejsza, od nieprzyjaciela

Ponieść szwank taki: ale że od Chmielą Śmieci wzgardzonej,— to najwięcej boli.

To, że i chłopskiej bliscyśmy niewoli.

Komu tak lekki postępek przyczytaćp¹ Nie trzeba się tu Apolina pytać.

Na Niebo próżno i nieszczęście łożyć.

Nie n stołu się na nich było sfożye, ¹)

Nie od Starostów ukrzywdzonych fukać,

Nie po Zadnieprzn i lochach ich szukać,

Z kąd zysk tak mały ' A co, o mój Boże, Nagrodzić kiedy tę nam szkodę może?

Już że kiedy ten przedmur jest zniesiony,

Co straszyć może od biednej Korony Swąwolę wszystką, a grasującego Pohańca, co raz odwracającego?

Jeszcze gdy skarży w sieroctwie tern swojem, Jakoby razom tak ciężkim oboim W których pokojach i szczęściu płużyła,-^-Już to o ziemię wszystko uderzyła!

Zeszły z pól wszystkie po Nadbóżn pługi Nie. obejrzał się, aż za Wisłą drugi,

Matki nieszczęsne, te się nie ukryły,

Tuląc przy piersiach dziatk swe, zawyły Leda cień straszy, leda co się ruszy,

Nawet liść z drzewa, gdy go wiatr ukruszy. Panowie w Zamkach się pozawierali,

I ci, co te tu goście nam zjednali.

Drudzy⁷ w Chmielniku słysząc o poganiech,

Gdzieś się. tam na nich armują w Ghmainech¹

1

Przy tym wierszti dopisano na marginesie inną ręką.; „tak było".