Magazyn6

0301

95

AKCYZA

konfiskaty przedmiotu przestępstwa. Rzadko tylko spotykamy tu środki pozbawienia wolności. Areszt w granicach od i do 6 miesięcy, połączony zresztą z karą piemęi. ną i konfiskatą, przewidziany jest w art. 31 R. P. R. z 7. III. 1928 r. Dz. U. R. P. 27/252 o podatku od olejów mineralnych oraz w art. 48 R. P. R. z 13. IX. 1927 ^r-Dz. U. R. P. 81/700 o opodatkowaniu cukru. Więzienia nie przewiduje żaden przepis. Należy przytem pamiętać, że kara aresztu może być stosowana w związku z przepisami części ogólnej u. k. s., dotyczącemi za-wodowości i recydywy. Dla ustalenia zaś zawodowości wystarczy, aby sprawca stworzył sobie z przestępstwa stałe, choćby uboczne źródło dochodu i aby popełnił uprzednio dwa przestępstwa karne skarbowe, bez względu na to, czy z winy umyślnej, czy nieumyślnej (art. 25 u. k. s.). Warunkiem zaś uznania recydywy jest popełnienie nowego przestępstwa karnego skarbowego po dwukrotnem odcierpieniu kary za przestępstwo z u. k. s. w okresie 5 lat od pierwszego ukarania, przyczem wszystkie trzy przestępstwa winny być popełnione z winy umyślnej (art. 24 u. k. s.). Przepisy art. 24 i 25 u. k. s. nie mają zastosowania, gdy chodzi o przestępstwa porządkowe, zagrożone jedynie karą pieniężną porządkową (art. 26 u. k. s.).

Kary pieniężne. Nazwa kary pieniężnej nie jest powszechnie używana. Niekiedy ustawa nazywa ją grzywną (art. 13 ust. z 22. VII. 1925 r. Dz. U. R. P. 90/360 w brzmieniu ustawy z 5. XI. 1931 r. Dz. U. R- P. 101/770 i art. 11 R. P. R. z 27. X. *933 r. Dz. U. R. P. 84/614). Oddzielny rodzaj kar pieniężnych stanowią kary porządkowe wymierzane za drobne uchybienia natury formalnej. Kary pieniężne ustanawiane są przeważnie w wielokrotności uszczuplonych lub narażonych na uszczuplenie podatków lub opłat. Wielokrotności takie są bądź stałe, np. 4-krotna, lub 5-krotna należność, bądź też ustawa wskazuje na najniższą, lub najwyższą granicę wielokrotności, w których to granicach władza orzekająca ma prawo wymierzyć karę według swobodnego uznania. Najczęściej spotykanemu wielokrotnościami są 4 i 5-krotna (art. 88, 112, 121, 126, 127 u. k. s. i inne). Wielokrotności takie jak 10, 20, ioo-krotna zdarzają się bardzo rzadko (art. 182 O. P., art. 19, 20 i 23 ust. z 18. 111. 1935 r. Dz. U. R. P. 23/151 i inne). W niektórych wypadkach np. w art. 33 R. P. R. z 7. III. 1928 r. Dz. U. R. P. 27/252, aby uzyskać gwarancję tego, że kara nie będzie miała jedynie symbolicznego znaczenia, lecz będzie w rzeczywistości dolegliwością, ustawa określa nawet przy karach wymierzanych w wielokrotności pewne minimum (w opisanym wypadku 100 złotych), poniżej którego kary wymierzyć nie wolno. Niekiedy ustawa wskazuje jedynie minimum i maksimum grożącej kary pieniężnej (art. 32, § 2 R. P. R. z 7. III. 1928 r. Dz. U. R. P. 27/252, przewidujący karę pieniężną od 10 do 200 zł i t. p.), a zdarzają się również wypadki wskazania jedynie górnej granicy grożącej kary (art. 13 ust. z 22. VII. 1925 r. Dz. U. R. P. 90/630 w brzmieniu ustawy z 5. XI. 1931 r. Dz. U. R. P. 101/770, ustanawiający karę grzywny do 200 000 zł). Dolną granicę powyższej kary oznaczyć należy zgodnie z art. 42 K. K. na złotych 5. Kary pieniężne porządkowe, zwane też k a-rami porządkowemi, oznaczone są zawsze w granicach od pewnego minimum (zwykle złotych 5 lub 10) do pewnego maksimum (100, 200, 300, 500 zł), np. art. 119, 120, 125 u. k. s., art. 55, 56 R. P. R. z 13. IX. 1927 r. Dz. U. R. P. 81/700; stanowią one sankcję dla blankietowych przepisów, mających za zadanie ściganie drobnych formalnych przestępstw, nie ujętych w wyraźnie oznaczone w ustawie stany faktyczne.

Kara konfiskaty. Kara konfiskaty, której nazwa również nie jest ustalona, gdyż ustawy z 26. III. 1935 r. Dz. U. R. P. 22/130 i z 18. III. 1935 r. Dz. U. R. P. 23/151 nazywają ją „przepadkiem", nie występuje nigdy jako kara samoistna, lecz najczęściej obok kary pieniężnej, wymierzanej w wielokrotności uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności, a niekiedy także obok innych kar pieniężnych. Konfiskata obejmuje nietylko sam przedmiot przestępstwa, ale również i jego konieczne opakowanie, a także i to wszystko 00 się z nim łączy w taki sposób, że bez uszczerbku dla przedmiotu przestępstwa nie może być odłączone. W razie niemożności orzeczenia konfiskaty, bądź dlatego, że przedmiotu przestępstwa nie da się ująć, bądź dlatego, że zgłaszają doń słuszne prawa interwenjenci, zamiast kary konfiskaty orzeka się dodatkową karę pienięr-