Magazyn6
5001

242

BANDERA HANDLOWA — BANDURSKI

statku. Według ustawy z dn. 28. V. 1920 o polskich statkach handlowych morskich, prawo do polskiej b. h. mają tylko te statki, które co najmniej w */„ własności należą do obywateli lub osób prawnych polskich, lub które należą do osób prawnych polskich, w których udział obcokrajowców w kapitale zakładowym nie przekracza 49%. Przy statkach żeglugi transoceanicznej i dalekomorskich statkach rybackich może Minister Przemysłu i Handlu do r. 1938 zwolnić od warunku 51% polskiego udziału w kapitale zakładowym. Wygląd polskiej bandery został ustalony w art. 12 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 13. XII. 1927 o godłach i barwach państwowych (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 980). Jest to płachta o barwach państwowych, na której w środku białego pasa umieszczony jest herb państwowy.

W Anglji i Niemczech wymaga się od krajowych morskich statków handlowych wyłącznej własności obywateli krajowych (ang. Merchant Shipping Act z 1894 r., niem. Flaggengesetz z dn. 22. VI. 1899), we Francji zkś wymagana jest połowa własności obywateli francuskich (ustawa z dn. ii. VI. 1845). J^est to warunek uzyskania przynależności państwowej statku. W odniesieniu do angielskich spółek żeglugowych Merchant Shipping Act i Flaggengesetz nie przewidują żadnych ograniczeń co do udziału kapitału zagranicznego. Sp>ec jalnym warunkom podlegają we Francji według ustawy z dn. 7. VI. 1902 spółki żeglugowe, otrzymujące subwencje od państwa, mianowicie w takich spółkach powinni francuscy obywatele posiadać większość we władzach administracyjnych i kontrolujących. Dotyczy to wszystkich spółek żeglugowych we Francji, gdyż w chwili obecnej subwencje w postaci premji i kompensat otrzymują wszystkie bez wyjątku.

Bandurski Władysław Ks.

B. biskup Cydonei in partibus infide-lium. Ur. w Sokalu 25. V. 1865 r. Gimnazjum i uniwersytet ukończył we Lwowie otrzymując stopień doktora teolog j i i filozof j i. Święcenia otrzymał w 1887 we Lwowie, poczem udał się do Rzymu na dalsze studja. Po powrocie pracował jako ksiądz w Kamionce Stru-miłowej, następnie wykładał religję w gimnazjach lwowskich, wreszcie przeniesiono go do Krakowa na stanowisko kanclerza kurji biskupiej. W 1903 otrzymał nominację na kanonika kapituły krakowskiej i na papieskiego prałata domowego. W 1906 został biskupem sufraganem lwowskim, a następnie rektorem seminarjum duchownego. Zasłynął, jako znakomity kaznodzieja i gorący patrjota. Miał odwagę iść przeciw prądowi. W latach przedwojennych zbliżył się do ruchu niepodległościowego. Szczególnie interesował się losem prześladowanych eks-unitów na Chełmszczyżnie i okazywał im poparcie. Po wybuchu wojny, wbrew rezerwie, zajmowanej przez wielu dostojników Kościoła, którzy musieli liczyć się z wielu względami, biskup Bandurski zaangażował się mocno i bez zastrzeżeń w akcję legjonową. Rozwinął wówczas bardzo żywą działalność, biorąc udział w pracach N. K. N„ odwiedzając front legjonowy, roztaczając opiekę nad uchodźcami i jeńcami-Polakami. Utrzymywał ścisły kontakt z Piłsudskim i nie zatracał ideału niejxxłległości. Za zajmowane wówczas stanowisko był przedmiotem wielu napiaści i ataków. Znalazł się w bardzo cięż-kiem położeniu i musiał zrzec się sufraga-nji lwowskiej. W niep>odleglej Polsce diecezji nie odzyskał. Mieszkał stale w Wilnie. Otrzymał order Virtuti Militari i pen-sję generalską. Zajmował się pracą prop>a-gandowo-oświatową na terenie ziemi wileńskiej. Zmarł w Wilnie 6. III. 1932 r. Pozostawił po sobie kilka prac religijnych. Zabiegał przez całe życie o beatyfikację królowej Jadwigi. Tej sprawie p>oświęcił pracę: „Jadwiga, święta królowa na tronie p>olskim“. (Kraków 1910). Dwie prace poświęcił Wincentemu Kadłubkowi (Kraków 1904) i arcybiskupowi lwowskiemu Ja-kóbowi Strzemię (Lwów 1909). Napisał też parę powiastek historycznych. Z publicystycznych prac zasługują na uwagę: „Ducha nie gaście", (Lwów 1911), >.Dro-ga krzyżowa Polski" (Piotrków 1916), „Polska a Rosja w pieśni największych wieszczów narodu" (Kraków 1916), „Praca i cierpienie" (Lwów 1921).

Literatura: „Polski słownik biograficzny". — Si. Rachtcal: „Biskup Bandurski Władysław_y kapłan żołniert"^ Lwów 1933: — „Wiadomoici Polskie^u (Piotrków 1915—1916).

J. C.