Magazyn6
7201

564

BUDŻET — BUJAK FRANCISZEK

kowe przedsiębiorstw, zakładów i monopolów, figurujących w budżecie z planami finansowo gospodar czerni, przyczem do zamknięć załączone są również sprawozdania, obejmujące ogólne zestawienia wartości ich majątku, bilanse oraz rachunki strat i zysków. Według art. 31 ust. 2 lit. d) Konstytucji Sejm zatwierdza coroczne zamknięcia rachunków i udziela Rządowi absolutorjum. Wnioski o absolutorjum przedstawia Sejmowi Najwyższa Izba Kontroli, która w myśl art. 77 Konstytucji jest powołana do badania zamknięć rachunków Państwa. Sprawozdania Najw. Izby Kontroli z badania zamknięć obejmują nietylko uwagi, dotyczące strony rachunkowej zamknięć, lecz także krytyczne uwagi co do legalności i celowości zarządzeń władz. Konstytucja z 17 marca 1921 przyznawała Sejmowi prawo bezpośredniego wglądania w gospodarkę państwową przez wyłonione z grona Sejmu lub wyznaczone przez Sejm nadzwyczajne komisje do zbadania poszczególnych spraw z prawem przesłuchiwania stron, świadków i rzeczoznawców. Takiego uprawnienia dla Sejmu nowa Konstytucja nie przewiduje. Zaznaczyć należy, że badanie rachunków i udzielanie Rządowi absolutorjum stanowi wyłączną atrybucję Sejmu.

Literatura: Ctumo Ignacy: Równowaga budietowa. Lublin 1924.— DubieńMkU Stanowisko Ministra Skarbu przy ustalaniu i wykonywaniu budietu. Warszawa 1929. — GtąbińskU Nauka skarbowoici. Warszawa-Lwów 1926. — Teatie; Polskie prawo skarbowe. Lwów 1928. — Grodyński: Zasady gospodarstwa budżetowego w Polsce. Kraków 1932. — J&ste O as tom TMorie głnórale du budget. Paris 1922. — Kemmcrer: Sprawozdania oraz zalecenia Komisji doradców finansowych. Warszawa 1926.

—    Kncytanoicskis Nauka skarbowe id. Poznań 1932. — Prace przygotowawcze do ustawodawstwa skarbowego pod red. Markowskiego: Zeszyt II-gi_t Warszawa 1926, zeszyt V-ty, Warszawa 1926. — Rybaczki: Nauka skarbowoici. Warszawa 1936.

—    Stahl: Istota budietu. Lwów 1934. — Wetnfeld Ignacy: Skarbowotf polska. Warszawa 1936.

Michał Małek.

Bujak Franciszek.

JB. urodził się 16. VIII. 1875 r., jako syn gospodarza we wsi Maszkienice powiatu Brzesko. Nauki uniwersyteckie pobierał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie od 1894 r. na wydziale filozoficznym i prawnym, obejmując zainteresowaniami historję, a obok tego geografję, prawo i ekonomję, poczem osiągnął w 1898 r. stopień doktora filozofji. Z obcych ośrodków naukowych odwiedzał Uniwersytet w Lipsku. Działalność w instytucjach naukowych rozpoczął już w 1897 r. w charakterze asystenta, potem w 1901/02 r. w Bibljotece Jagiellońskiej. W latach 1902/09 był urzędnikiem Archiwum Ziemskiego w Krakowie. Wykładać zaczął w 1905 r. jako docent, a od 1909 r., jako profesor historji gospodarczej w Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie w latach 1919—21 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego oraz wykładał w 1920/21 w Wyższej Szkole Handlowej, a od 1921 r. jest profesorem i kierownikiem Seminarjum Historji Gospodarczej i Społecznej (wraz z Zakładem) Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Obok tego bierze udział w pracach wielu instytucyj naukowych, jak Akademja Umiejętności w Krakowie (członek od 1922), Towarzystwo Naukowe we Lwowie (prezes), Towarzystwo Historyczne (prezes w latach 1932—1934 i od maja 1936 r.). Jako kierownik Seminarjum Historji Społecznej i Gospodarczej Uniwersytetu J. K. we Lwowie jest redaktorem wydawnictwa „Badania z dziejów społecznych i gospodarczych" (od 1925), następnie jest założycielem i współredaktorem Roczników Dziejów Społecznych i Gospodarczych (od 1931). Równolegle, od wojny światowej współpracował na terenie polskiej administracji rolniczej, obejmując w 1918 r. stanowisko wiceministra Rolnictwa, w 1919 r. naczelnika Wydziału Ekonomicznego, a w 1920 r. Kierownika Ministerstwa Rolnictwa; w latach 1926—27 był prezesem Państwowego Banku Rolnego. W 1925 r. zorganizował i prowadził do 1929 r. w Warszawie Wydział Ekonomiki Rolnej Drobnych Gospodarstw Wiejskich (wchodzący w skład Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach).

W naukowej działalności na podkreślenie zasługuje zorganizowanie badań z historji gospodarczej z zastosowaniem krytycyzmu w nastawieniu i spostrzeżeniach. Jednym z owoców tej metody było zaatakowanie teorji Biichera oraz Schmollera i Sombarta o powstaniu 1 rozwoju wymiany (Pamiętnik IV Zjazdu Historyków w 1925 r-).

Drukowane prace F. Bujaka są bardzo liczne i ogłaszane przeważnie w wydawnictwach okresowych i zbiorowych. Bibljo-grafję do dn. 1. I. 1931 r. zebrał: Wa-lawender Antoni w pracy „Studja z Historji Społecznej i Gospodarczej" (ofiarowanej jubilatowi przez uczniów na 30-lecie