Magazyn6
5201

744

całego kraju przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 13 września 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 81, poz. 700), zmienionego i uzupełnionego ustawą z dnia 27 lutego 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 136), rozporządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 74, poz. 665) i z dnia 28 grudnia 1934 r. (Dz. U. R. P. Nr. no, poz. 976) i dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 27 listopada 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr. 86, poz. 531) oraz przepisów rozporządzenia wykonawczego Ministra Skarbu z dnia 17 kwietnia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 564), zmienionego i uzupełnionego takiemiż rozporządzeniami z dn. 9 lutego 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 12, poz. 76), z dn. 21 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 708) i z dnia ić kwietnia 1935 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 237). Według tych przepisów podlega akcyzie wszelki c. buraczany i trzcinowy lub c. o tym samym składzie chemicznym, wyrobiony w kraju oraz przywieziony z zagranicy lub z obszaru W. M. Gdańska. Odnosi się to przytem zarówno do c. w stanie stałym, jak i płynnym wraz z sokami buraczanemi, syropem i odpadkami z wyjątkiem melasy (odciek cukrowy o współczynniku czystości do 65%), oraz tak do c. surowego, jak i bielonego względnie rafinowanego. Wszystkie powyższe gatunki c., wyrobionego z buraków, podlegają akcyzie, chociażby przy jego wyrobie użyto pozostałości z poprzedniego przerobu lub innych materjałów, zawierających c. Wreszcie, przy przywozie z zagranicy i z obszaru W. M. Gdańska pobiera się akcyzę zarówno od c. w stanie naturalnym, jak i od zawartego w wyrobach cukrowych (czekolada, cukierki, konfitury i t. p.).

Nie podlega akcyzie: 1) c., wywieziony zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska zarówno w stanie naturalnym, jak w przetworach cukrowych; 2) c., użyty w przemyśle, nieprodukującym środków spożywczych (przemysł włókienniczy, garbarstwo, wyrób papieru, mydła i t. d.); 3) c. w stanie skażonym, przeznaczony do karmienia bydła i pszczół; 4) próbki c., nieprzekra-czające wagi 100 gramów. Nadto Minister Skarbu może zwolnić od akcyzy c., zaofiarowany i nabywany na rzecz Funduszu Pracy (art. 31 ustawy z dnia 16 marca 1933 ^r-o Funduszu Pracy Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 163), władza zaś skarbowa drugiej in

CUKROWNICTWO

stancji uprawniona jest do zwalniania od akcyzy w porozumieniu z wojewódzką władzą administracji ogólnej i na warunkach, przez siebie ustanowionych, cukru, przeznaczonego do produkcji przemysłowej środków spożywczych, podlegających z mocy innych przepisów prawnych podatkom spożywczym.

Akcyza, zapłacona od c., użytego następnie do wyrobów, wywiezionych zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska, podlega zwrotowi.

Akcyza od c. wynosi 37 zł od 100 kg netto c. kontyngentu wyznaczonego cukrowniom na sprzedaż w kraju, a 125 zł od 100 kg netto c., wprowadzonego do wolnego obrotu poza ilością, określoną kontyngentem. W tym stanie rzeczy wyższej stopie akcyzy podlega wszelki c., przywożony z zagranicy i z obszaru W. M. Gdańska w stanie naturalnym i w przetworach. Również od wszelkich ubytków pobierana jest akcyza według wyższej stopy.

Do podatku spożywczego od cukru w głowach, kostkach i kawałkach pobiera się dodatek w wysokości 3,50 zł od 100 kg. Do tego dodatku mają zastosowanie przepisy dotyczące podatku spożywczego od cukru.

Natomiast do podatku spożywczego od cukru oraz do dodatku do podatku od cukru w głowach, kostkach i kawałkach nie pobiera się 10% dodatku do podatków pośrednich.

A zatem obciążenie c. akcyzą na rzecz Skarbu Państwa wynosi łącznie: 40,50 zł od 100 kg c. w głowach, kostkach i kawałkach, a 37 zł od 100 kg innych gatunków c.

Ponadto, na podstawie art. 21 i 29 ustawy z dnia 16 marca 1933 r. o Funduszu Pracy (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 163) i § 11 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 176) pobiera się opłatę od c. na rzecz tego Funduszu w wysokości 0,50 zł od 100 kg.

Oprócz akcyzy pobiera się od cukrowni na rzecz Skarbu Państwa opłatę specjalną (opłatę patentową) od każdej tonny wyprodukowanego buraczanego c. białego lub surowego, nadto zaś taką samą opłatę od każdej tonny wyrobionej rafinady. Opłata wynosi 0,40 zł od wyprodukowanej lub rozpoczętej tonny c. nierafinowanego i dalsze 0,40 zł od każdej wyrobionej lub rozpoczętej tonny rafinady. Opłatę patentową obowiązany jest zapłacić przedsiębiorca zgóry