Magazyn6�401

800

IZBY ROLNICZE — IZWOLSKIJ ALEKSANDER

kwalifikowanie ziemiopłodów, zatwierdzenie planów lasów itp.) pochodzą: i) z 3% udziału w państwowym podatku gruntowym, pobranym w okręgu izby, 2) z S°% t. zw. wojewódzkiego dodatku do podatku gruntowego. Izby zachodnio-polskie korzystają nadal z dotychczasowych uprawnień podatkowych. Ogółem budżety i. r. wynoszą około 8 000 000 zł po stronie wydatków jak i dochodów, przyczem dla poszczególnych izb sumy ten wykazują wahania od 200 000 zł do 2 000 000.

I. r. korzystają ze współpracy samorządu powiatowego i gminnego w przeprowadzaniu na miejscu poszczególnych zadań oraz popierają działalność miejscowych dobrowolnych zrzeszeń społecznych, które muszą pozostać nadal głównym czynnikiem inicjatywy i postępu w rolnictwie oraz podnoszenia poziomu kultury wsi.

Naczelną reprezentacją rolniczą jest Związek Izb i Organizacyj Rolniczych R. P. Związek prowadzi prace, mające na celu obronę interesów ogólno-gospodarczych rolnictwa, oraz uzgadnia działalność wchodzących w jego skład i. r. i organizacyj rolniczych. I. r., organizacje ogólno-rolnicze i zrzeszenia spółdzielczości rolniczej, wchodzące w skład Związku, tworzą trzy autonomiczne sekcje, nazewnątrz jednak Związek jest reprezentowany przez wspólne organa, posiada zatem charakter jednolitego przedstawicielstwa zawodowego całego rolnictwa, zrzeszonego zarówno w związkach przymusowych, jak i organizacjach dobrowolnych.

Stanisław Miklaszewski.

Izochrony.

I. nazywamy linje, łączące punkty położone w równej odległości czasowej (przy użyciu najszybszych środków lokomocji) od pewnego punktu wyjściowego, stanowiącego ośrodek konstrukcji.

Za podstawę konstrukcji map izochro-nicznych służy przedewszystkiem komunikacja o stałym rozkładzie jazdy, a więc kolejowa i autobusowa, tam zaś, gdzie jej niema, w grę wchodzi samochód na drogach bitych, rower na szlakach dla poprzedniego niedostępnych, furmanka na drogach gruntowych i wreszcie piechur na bezdrożach, przyczem dla owych środków lokomocji przyjmuje się pewne średnie szybkości, uzależniając je od warunków terenowych.

Ponieważ celem map izochronicznych jest wykazanie rzeczywistej dostępności czasowej pewnych punktów, przy komunikacji

0    stałym rozkładzie jazdy mogą być brane pod uwagę tylko te środki, które dają rzeczywistą możność przybycia do danego punktu, a więc w nim się zatrzymujące. Jasne więc jest, że dla ośrodków drugorzędnych pomijająca je komunikacja pospieszna nie może być brana pod uwagę.

Izochrony, biegnące od pewnych ośrodków, nazywamy odśrodkowemi w przeciwstawieniu do izochron dośrodkowych lub odgnanicznych, a więc biegnących od obwodu państwa ku jego wnętrzu, których celem jest wskazanie teoretycznego „centrum bezpieczeństwa kraju“.

Pierwsze izochrony nakreślił Anglik Galton, który przedstawił odległości czasowe dla poszczególnych punktów świata w stosunku do Londynu. Najbardziej problem izochron rozwinęli Niemcy (Penck, Maenss, Krauske, Schjerning). Ostatnio

1    w Polsce ogłoszono kilka prac o izochro-nach głównych ośrodków Polski.

Literatura: Galton T.: On the Construction of Isochronic Passage Charta. London 1881. — KubijouHc* W.: Izochrony południowej Polski. Kraków 1923. — Retełeńaka W.i Izochrony Wilna. Wilno 1929. — Rotoicki Si.: Izochrony Warszawy. „Wiadomości służby geograficznej“_f ł. VIII. Warszawa 1934. Smoleński J.: O izochronach dośrodkowych odgranicznych. „Przegląd Geograficzny". Warszawa 1932.

Włodzimierz Kowalski.

Izwolskij Aleksander.

I., wybitny dyplomata rosyjski, urodź, w 1856 r. Wychowanek petersburskiego Liceum Aleksandrowskiego, wcześnie bardzo, bo mając zaledwie 19 lat, rozpoczął służbę w ministerstwie spraw zagranicznych. Po urzędowaniu na placówkach w Bukareszcie i Waszyngtonie został mianowany ministrem-rezydentem przy Watykanie w latach 1888 1897. Na tern stanowisku udało mu się przywrócić zerwane stosunki Rosji z Watykanem. Był następnie posłem w Belgradzie 1897 (od lutego do listopada), Monachjum (1897—1899), To-kjo (1899—1903), Kopenhadze (1903 do 1906). W r. 1906 otrzymał tekę spraw zagranicznych. 31. VIII. 1907 r. podpisał układ rosyjsko-angielski w sprawie Persji; traktat ten uznawał przewagę interesów rosyjskich w północnej, a angielskich w południowej Persji. Dalszym ciągiem tej po-