Magazyn6
4101

137

KLASYFIKACJA STATKÓW — KLASYFIKACJE GRUNTÓW

gi, odbiera ją statkowi. Nadanie statkom pewnej klasy i wystawianie certyiikatów co do bezpieczeństwa żeglugowego statku mają wielkie znaczenie dla asekuracji statków. Towarzystwa asekuracyjne bowiem opierają asekurację statków na dokumentach i informacjach, dostarczonych przez towarzystwa klasyfikacyjne.

Najbardziej znane towarzystwa klasyfikacyjne są: ang. Lloyd’s Register of Ship-ping, franc. Bureau Veritas i niem. Ger-manischer Lloyd.    _w ^

Klasyfikacje gruntów.

i Były zabór rosyjski. 2. Były zabór pruski. 3. Były zabór austrjacki 4. Stan obecny.

1. Były zabór rosyjski. Klasyfikacja gruntów na terenie b. zaboru rosyjskiego przedstawiała się inaczej w b. Królestwie Pol-skiem, (obecnie woj. centralne), a inaczej w pozostałej części tego zaboru (dzisiejsze woj. wschodnie).

W b. Królestwie Polskiem klasyfikacja przeprowadzona była na podstawie art. 127 i 170 rosyjskiej ustawy o podatkach bezpośrednich (zbiór praw ces. ros. tom V), w myśl których grunty dworskie dzielą się na 5 klas.

Do klasy I należą: a) grunty orne zdatne pod zasiew pszenicy, b) grunty orne w miejscach niskich położone, a które z powodu rozlewu wód na wiosnę lub w jesieni, nie są używane pod zasiew pszenicy, mogą wszakże wydawać plon obfity zboża jarego, kartofli, buraków i t. p., c) grunty znajdujące się pod ogrodami warzywnemi, owo-cowemi i angielskiemi i d) grunty pod budowlami i między budowlami. Do klasy II należą wszystkie grunty orne, z wyjątkiem zaliczonych do klasy I oraz do klasy V w punkcie a). Do klasy III należą łąki dające dwa lub więcej zbiorów siana na rok. Do klasy IV należą łąki dające jeden zbiór siana na rok. Do klasy V należą: a) grunty orne, z powodu małej swej urodzajności zasiewane tylko co lat 3, albo nawet co lat 6 żytem lub gryką, b) pastwiska, z których właściciele dóbr korzystają wyłącznie lub wspólnie z włościanami i c) leśne przestrzenie, krzaki i zarośla.

Zaliczanie do klas następowało na zasadzie wiadomości powziętych z deklaracyj podanych przez właścicieli i sprawdzonych przez władze skarbowe.

Grunty włościańskie dzielą się na cztery klasy.

Do klasy I należą grunty, znajdujące się pod zabudowaniami i placami siedzibnemi, ogrody warzywne i owocowe, grunty orne najlepsze (pszenne). Do klasy II należą grunty dobre i średnie (żytnie). Do klasy III łąki. Do klasy IV lasy, zarośla, krzaki, pastwiska, wygony, grunty orne z powodu małej urodzajności obsiewane co

3    lata lub 6.

Zaliczanie do klasy następowało przy sporządzaniu przez władze rządowe opisów osad i gruntów.

Na pozostałym terenie b. zaboru rosyjskiego (obecne województwa wschodnie) grunty w myśl art. 6 wyżej wymienionej ustawy dzielą się na dwie kategorje.

Do kategorji I należą grunty uprawne, łąki, ogrody i sady. Do kategorji II — grunty leśne, błotniste, pastwiska i grunty pod wodami.

Do przeprowadzenia podziału powołani byli inspektorzy podatkowi.

2. Były zabór pruski. Na terenie b. zaboru pruskiego (obecnie województwa zachodnie) podstawą do przeprowadzenia klasyfikacji gruntów była ustawa z 21 maja 1861 r. o odmiennem uregulowaniu podatku gruntowego (zbiór ustaw prusk. str. 253). Przepisy wykonawcze zostały ujęte w równocześnie wydanej instrukcji.

Główne kierownictwo nad klasyfikacją spoczywało w ręku ministra skarbu, jemu zaś podlegały bezpośrednio generalne komisje, których zadaniem było czuwanie nad przeprowadzeniem klasyfikacji i utrzymaniem równomierności w calem państwie. Ostateczne ustalanie taryfy klasyfikacyjnej i załatwianie wniesionych odwołań poru-czone zostało centralnej komisji, której przewodniczącym był minister skarbu, zaś w skład jej wchodziły generalne komisje,

4    rzeczoznawców powołanych przez ministra oraz po 2 członków dla każdej prowincji, wybieranych przez ciała ustawodawcze. Nadzór nad pracami klasyfikacyjnerm i po-miarowemi na obszarze każdej regencji sprawował komisarz regencyjny. Pod przewodnictwem komisarza regencyjnego obradowała komisja regencyjna złożona co najmniej z 10 członków. Zadaniem komisji regencyjnej był nadzór nad klasyfikacją 1 równomiernem jej przeprowadzeniem. Pracami klasyfikacyjnemi w poszczególnych