Magazyn6
4401

140

KLASYFIKACJE GRUNTÓW

siana dość obfitym, lecz lichej wartości, składającym się w przeważającej ilości z roślin grubych i kwaśnych.

Do klasy VI zalicza się łąki najsłabsze, położone na gruntach bagiennych, o trudnym dostępie i sprzęcie. Zbiór w sprzyjających warunkach może dać dość znaczną ilość siana, lecz jest ono bardzo liche, składające się wyłącznie z roślin grubych i kwaśnych i nadaje się więcej na podściół.

Pastwiska w zależności od ilości i jakości paszy dzielą się na sześć klas.

Do klasy I zalicza się pastwiska najlepsze, równe, łatwo dostępne, pokryte typowo pastwiskową roślinnością szlachetną, wystarczającą do dobrego wyżywienia 3—4 dużych krów na 1 ha, bez dożywiania przez cały okres wypasu.

Do klasy II zalicza się pastwiska bardzo dobre, różniące się od pastwisk klasy I nieco mniejszą zasobnością gleby lub gorszemi jej warunkami fizycznemi, lub też nieco gorszemi warunkami wilgotnościowemi. Jakość paszy taka sama jak na pastwiskach klasy I, lecz ilość przeciętnie mniejsza, umożliwiająca dobre wyżywienie do 3 dużych krów na 1 ha.

Do klasy III zalicza się pastwiska dobre, posiadające gleby o właściwościach fizycznych i chemicznych gorszych niż w klasie I i II, dające ilości dostateczne do wyżywienia 2—3 średnich krów na 1 ha, przyczem w paszy obok roślin pastwiskowych szlachetnych występują rośliny mniej szlachetne i chwasty.

Do klasy IV zalicza się pastwiska średnie, wymagające do normalnego użytkowania meljoracji, dostarczające paszy do dobrego wyżywienia 1—2 krów na 1 ha. Powierzchnia pastwiska mniej więcej równa, posiadająca jednak krzaki, kamienie i kępy.

Do klasy V zalicza się pastwiska słabsze, dostarczające paszy do dobrego wyżywienia jednej krowy na 1 ha, bez dożywiania przez cały okres wypasu.

Do klasy VI zalicza się pastwiska najsłabsze, na których nie może znaleźć pełnego wyżywienia 1 krowa na 1 ha.

Grunty pod wodami w zależności od rodzaju gruntów dna oraz jakości i ilości przepływającej wody w stawach dzielą się na sześć klas, przyczem wody naturalne, jak np.: jeziora i rzeki zaliczone zostały do klasy VI.

Szczegółowe przepisy zaliczania gruntów pod wodami do poszczególnych klas zawiera rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 15 lutego 1937 r., wydane w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Spraw Wewnętrznych o klasyfikacji gruntów pod wodami (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 246).

Grunty pod lasami dzielą się na trzy klasy.

Do klasy 1 zalicza się grunty porośnięte drzewostanami dębowemi, nieodroślowemi, odznaczającemi się strzałami prostemi, gon-nemi, dobrze oczyszczającemi się.

Do klasy II zalicza się grunty porośnięte drzewostanami o dobrym i średnim przyroście.

Do klasy III zalicza się grunty bardzo słabe, porośnięte drzewostanami o słabym przyroście i rozwoju.

Szczegółowe przepisy zaliczania gruntów pod lasami do poszczególnych klas zawiera rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 19 lutego 1936 r., wydane w porozumieniu z Ministrami: Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Spraw Wewnętrznych o klasyfikacji gruntów pod lasami (Dz. U. R. P. Nr. 24, poz. 193).

Do nieużytków zalicza się niemożliwe do użytkowania grunty orne, leśne, łąki lub pastwiska, lotne piaski, bagna, mokradła, strome stoki i parowy, skały, szutrowiska, okopy, doły po żwirze, torfie, glinie, piasku i t. p.

Klasyfikację gruntów przeprowadza delegowany przez przewodniczącego powiatowej komisji klasyfikacyjnej klasyfikator przy udziale przedstawicieli gromady i sołtysa. Przy klasyfikacji mogą być obecni zainteresowani posiadacze gruntów. Klasyfikatorem jest rolnik, przeważnie z wyższem wykształceniem i odpowiedniem wyszkoleniem gleboznawczem. Klasyfikację gruntów przeprowadza się na zasadzie badania warstwy gleby, mającej wpływ na rozwój roślin. W tym celu, w miejscach najbardziej charakterystycznych kopane są doły. Głębokość dołów wynosi zwykle około 1 ’/» metra, co umożliwia zbadanie całej warstwy, mającej wpływ na rozwój roślin i oznaczenie typu i klasy badanego gruntu. Granice zasięgów poszczególnych klas ustala się na zasadzie zaobserwowanych powierzchniowych różnic oraz prób pobranych szpadlem lub laską gleboznawczą. Ustalone przez klasyfikatora