FizykaII01001

5

w ruchu niejednostajnie opóźnionym dla siły działającej w przeciwnym kierunku, a utraciwszy całkiem żywą siłę ruchu, czyli zamieniwszy ją zupełnie w pracę, powracać znowu tak samo, jak pierwej, do miejsca równowagi, i tym sposobem przejść w ruch drgający. To samo da. się powiedzieć o ruchach cząstek ciała, wyprowadzonych z pierwotnych miejsc równowagi swojej przez zgięcie, skoro przyjdzie chwila, żc oue do tych miejsc swoich znowu powracać mogą. I w tym wypadku zgięcie jest propor-cyonalne do siły czynnej, zatem sprężystość, objawiająca się wskutek zgięcia, proporcyonalna do odległości pojedynczych części od ich miejsc równowagi. Przy powrocie więc'ich do tychże miejsc musi się zaspiżony ruch całej masy zgiętego ciała przeobrazić odrazu w odpowiednie drgania wszystkich cząstek jego. Gdy przeto, jak widzimy, drgania wskutek sił molekularnych powstają, a te w rozmaitych ciałach działalność swoją w rozmaity sposób objawiają, więc oczywiście także ruchy te w różnych ciałach, dla rozmaitego rozmieszczenia najdrobniejszych ich cząsteczek, rozmaicie odbywać się muszą.

§ 2. Analityczne f geometryczne wystawienie drgania punktów materyalnych. Z § 80 w T. I wiemy, że siła, której natężenie jest proporcyonalne do odległości poruszonego punktu od miejsca równowagi, sprawia ruch drgający. Prawa tego ruchu w przypuszczeniu, że punkt ruchomy dla l—o znajduje się w miejscu spoczynku, zatem z niego wskutek popchnięcia, lub pociągnięcia w ruch przechodzi, zamykają się w następujących matematycznych wyrażeniach:

2 Ti    2 n t

v = —- a cos —y- , czyli

i_

k

i

2 Tl 1,

wyprostowany łuk—— , którego promień— i, jest fazą drga-

4n ²

ma czasowi t odpowiednią, a ilość k =    , dla rzeczonej siły

krns, która w odległości s — l ma wartość km — p, jest także

Ponieważ