FizykaII03101

1

26

(2 n -}-5e—, lecz w ogólności jest == S, wówczas pi’zez interfe-&

rencyą obu systemów fal powstaie system, któi’y łatwo jest pi-zedstawić matematycznie następującym sposobem. Dajmy na to, że oddalenie punktu interferencyjnego A od pierwszego miejsca wychodu fal jest x, ou drugiego x\ tudzież, że fale na obydwóch promieniach równą mają długość czas pełnej oscy-lacyi jest jednakowy 7’, dalekości zaś drgania w jednym z nich a, w drugim a'. Odchylenie s tego punktu A z miejsca równowagi po upływie czasu t wskutek ruchu, otrzymanego od samego tylko pierwszego ciągu fal, jest, jak wiadomo, równe

s— a sin 2 n

odchylenie zaś jego s' po upływie tego samego czasu wskutek przeniesienia nań ruchu przez sam tylko drugi ciąg fal, tak samo

s' — a' sin 2n

czyli z powodu, że odległość obu miejsc wychodu fal oznaczyliśmy głoską S, dla xf = x — S, także

/1 x S \ s' = a'sin2K\j~_T + _T) ,

S    2nS

gdzie — oznacza różnicę chodu obu promieni, zatem —— = §

■<ŚH>

różnicę ich faz. Położywszy fazę czasowi t odpowiednią, t. j. wy-

|, mamy też

prostowany łuk 2

x'

T

s — a sin £,

- a    s' = a' sin (| -|- /?),

odchylenie zatem wypadkowe punktu A z miejsca równowagi wskutek równoczesnego przeniesienia nań drgającego mchu przez obydwa promienie, x-ówne według tego, co wyżej powiedziano, sumie obydwóch odchyleń, t. j. S — s -|- będzie wyrażać formułka

S = (a -j- a' cos /2) sin g -|-a' sin § cos szyli, kładąc a Ą- a' cos § — A cos y, asin /? — A sin y (I), także S = A sin g cos y -\- A sin y cos g, t. j.    S— A sin (g -j- y),