FizykaII16301

157

przejedzie pędzlem, otrzyma się na nim rysunek krzywicy walcowej, "która tej linii wstawowej odpowiada.

Na n drgań poziomo oscylującego tonu zasadniczego przypada n’ drgań harmonicznego pionov!o drgającego tonu, a tym n' drganiom odpowiada 2n' przecięć krzywicy świetlnej z poziomą. linią środkową. Z tego zaś wynika dalej, iż na n krotny obwód koła środkowego przypada 2ri przecięć z krzywicą walcową.

Jeżeli obydwa diapasony są jednotonne (unisono), wówczas n! — n; zatem na obwód koła środkowego przypadają dwa przecięcia z krzywicą walcową. Dla wykreślenia tedy odpowiedniej krzywicy wstawowej, potrzeba rozwinięty obwód walca podzielić na dwie równe części i wykreślić na nich wstawową linię krzywą podanym sposobem, jak to w Fig 70 uskuteczniono dla

walca, którego średnica o połowę jest mniejsza od średnicy walca, do którego się powyższa fig. 09 odnosi.

Na jedno drganie tonu

zasadni czego przypadaj ą Fig. 70.    trzy drgania duodecymy,

' która jest kwintą oktawy. Tu wiec n' — 3n, zatem 2n' — 6‘, jeśli n = 1. Ażeby więc wy-' kreślić linię wstawową, temu przestankowi odpowiednią, po

trzeba wyprostowany obwód koła podzielić na 6 równych części i na nich t,ę krzywicę opisać, jak to Fig. 7/ wystawia.

Wykreślenie linii wsta-w owej, o d p o w i a d a j ą-cej przestankowi między tonem zasadniczym i kwintą, wymaga podzielenia podwójnej długości wyprostowanego obwocln kola na'6 równych części, Fig. 72 (na nasi. sir.), albowiem w tym przypadku dla n — 2, mamy n' — 3, zatem 2n'~ti.

Widęki świetlnych linij krzywych na tabl. lo można też mieć bńrdzo łatwo, jeśli się linie krzywe, wystawione w rysunkach fig, 71 i 72, przeniesie podanym tu sposobem na obwód