page0078

— ach jaka ładna, jaka świeża, pełna i inmiana! —

Anusia biorąc komplement do siebie grzecznie dygnęła i podzięk o wała z usmie-ohem Ale owi mieszczanie zaczęli się śmiać do rozpuku, i jeden z nich rzekł:— Nie o tobie to mowa, próżna, zarozumiała 1 wy-więdla dziewczyno! ale o tej róży coś sobie u gorsu przypięła; gdyż pierwsza to róża, którą tej wiosny widzimy.—

FOD WIEOZOR.EK.=

Zwykle po południu około czwartej, dostawał Jasio krómeczkę chleba z masłem na podwieczorek. Bywało, że nigdy c więcej nicprosił, bo pocóż miał prosić, kiedy nie był głodny.

Jednakże od pewnego czasu skoro dostał swój podwieczorek, zaraz gdzieś wybiegał, a powróci w^rsry po chwilce znowu prosił matkę, o drugą taką kromkę choćby suchego chleba. Z razu niezważała na to matka, i dawała co chciał, myśląc sobie w duszy: widać, że Jasio zdrów być musi, kiedy ma taki apetyt.