page0091

8S

Schelling — Schereaberg

der Schelling schen Lehre mn Seiten der Pkilosophie und 'Tkeologie (1843), Rozeimranza, Schelling's Vorlesungen, gehalten im Sommer 1842 (1843) i Micheleta, Entwicheiungsgesckickte der neuesten deuiscken Pkilosophie mit besonderer Rucfrsickt auf den Kampf Schelling’s mit der Hegelschen Sekule (1843). Największa zasługa Schellinga, nie tyle w ogóle polega na pojedynczych jego pracach, w których mieszał częstokroć najrozmaitsze metody i stanowiska, ile raczej na obudzonych przezeń badaniach, względem których należy się jemu niezaprzeczenie uznana inicyjatywa.    F. H. L.

Scheilkendorf (Max von), poeta niemiecki, urodził się 1783 r. w Królewcu w Prusach. Dzieła romantycznej szkoły poetycznej, mianowicie pisma Xovalis’a i Jung-Stillinga wiele wpłynęły na rozwój jego twórczości w kierunku moralno-religijnym. W wojnie powstania przeciw Francyi walczył w szeregach armii pruskiej. Po ukończonej wojnie otrzymał posadę radzcy regencyjnego w Koblentz. Umarł r. 1817. Między płodami poetów z czasów tak zwanej walki wyswobodzenia, pisma Schetikendorfa odznaczają się głębo-kiem pojęc.em zasad chrześcijańskich. Zbiór poezyj Chrislliche Gedichte ukazał się na widok publiczny r. ±814. Pozostałe po jego śmierci pisma wydane zostały pod tytułem: PoeHscher Aachlass (Berlin, 1832). Wydanie ogólnego zbioru dzieł Sehenkendorfa nastąpiło później: Sdmmtliche Gedichte (Berlin, 1837).

Schenking (Otto), biskup wendenski, rodem Inflantczyk, światły i zacny ten pasterz przechodząc różne stopnie duchowne, został po śmierci Nideckiego (ob.) biskupem wendeńskim pierwszym rzeczywistym, urządził swoją dye— cezyje i pierwszy zasiadł w senacie. W r. 1621 na synodzie prowineyjonalnym za Wawrzyńca Gębickiego, biskupstwo wendeńskie przyłączone zostało do metropolii gnieźnieńskiej, lecz wkrótce potem po zdobyciu Inflant przez Szwedów, schronił się Schenking do Polski w r. 1622, i nie powrócił już do swojej katedry, cały swój żywot w Polsce przepędziwszy na opactwach, jakie otrzymał w nagrodę utraconej dyecezyi. Umarł w Sulejowie 1632 r. Są w druku następne jego dzieła: Synodas Dioecesana Vendensis et Lwoniae celebrata Bigae lb 11. (Wilno, 1611, reku w 4-ce); 2) Misitationes apostolicae S. Eeclesiae Yend. et Liconiae Constitutiones editae (tamże, 1611, roku w 4-ce).    F. M. S.

Schenkl (Maur), teolog katolicki niemiecki, urodził się w Palatynacie r. 1749. Ukończywszy gimnazyjum w Amberg, wstąpił do zakpnu benedyktynów vy Priefling, pod Ratysboną r. 1765, wyświęcony na kapłana r. 1772, był bibliotekarzem, inspektorem seminaryjum i magistrem nowicyjatu. Przez lat pięć uczył teologii w Weltenburgu, a później w Priefling praw^ra kościelnego. W r. 1804 mianowany radzcą kościelnego elektoratu. Umarł r. 1816. Główne jego dzieło: Syntagma juris ecclesiastici, statui Germaniae et Ba-variae accommodati (1785), kilka miało wydań i wielką zyskało wziętośc. Inne dzieła Schenkl a są: Insfrucliones Juris Ecclesiastici (Ingolstad, 1790 r., dziesiąte wydanie 1830); Elhica Christiana (tomów 3, piąte wydanie 1830); Sysie ma Theologiae pastoralis (1815, 1824, tomów 3).

Schenicben (Jan Ludwik), doktor teologii w Lublanie czyli Łajbach, wydał historyję słowiańskiego kraju Karnijoli po łacinie: Carniola anhąua et nora, sive Carniolae annales sacro-profani (1684, tomów 2).

Scherenberg (Krystyjan Fryderyk), współczesny poeta niemiecki, urodził się w 1798 r. w Szczecinie. Obrawszy pierwiastkowo zawód handlowy, późno, bo w piętnastym roku życia, wszedł do gimnazyjum rodzinnego nmsta

6#