page0336

326

r. morcsTEiN.

12.    Scliweins F. Theorie der Dijfferenzen und Differentiale, der gedop-pelten Verbindungen, der Producte mit Versetzungen, der Reihen, der wiederholenden Functionen, der allgemeinsten Facult&ten und der fortlaufenden Bruche von . . . Heidelberg, 1825, 4-to, s. 666.

Autor, jak to powiedziano w Części I (str. 61—69), czerpał wiele z Wrońskiego, zwłaszcza z „Introduction k la philosophie des mathematiques“ i z „Phi-losophie de la technie algorithmique“ Cytuje Wrońskiego lub podaje wzory jogo w kilkudziesięciu miejscach książki. Przypisuje mu po Laplasie zasługi w teoryi funkcyj tworzących: str. 597. „Nach ihm “(Laplace) hat zuerst Wroński sich sehr grosse Verdienste um diese Functionen erworben. Na str. 613 pisze: „Im Jahre 1821 lernten wir aber die Arbeiten von Wroński kennen, und fanden, dass ihm die Ehre gebiihrt, die allgemeinsten Facultaten zuerst untersucht und bekannt gemacht zu haben“.

13.    Montferrier A. S. de. Dictionnaire des Sciences mathematigues pures et appligudes. Paris 1834—40, 4-to w 2 kolumny 1834—40, 2-gie wydanie 1844. Przekład włoski p. t.: Dizionario delle scienze ma-tematiche pure ed applicate etc. prima versione italiana, eon nume-rose aggiuntc e correzioni del D. Giuseppe Gasbarri, e di Giuseppe Franęois. Firenze, 8-vo Tomów 8 z atlasem; I, 1838, str. XI, 542; H, 1840, str. 509; HI, 1841, str. 541; IV, 1842, str. 471; V, 1843, str. 414; VI, 1844, str. 615; VII, 1845, str. 495; VIII, 1847, str. 598; Atlas, 1849, złożony z 253 tablic.

Zawiera obszerne przedstawienio najważniejszych pomysłów i metod Wrońskiego na podstawie jego dzieł oryginalnych.

14.    Augó L. Ezposition du messianisme. Resumd diun cours, 1835.

15.    Chasles. Apergu historique sur Vorigine et le deueloppement des md-thodes en geometrie, 1837.

Nota III na str. 284 (3-6me edit.) zawiera ustęp taki:

„Dans ces dernińres annees M. Hoenó Wroński a donnę une nouvelle inter-prótation des porismes et c’est servi de ce mot dans son „Introduction k la philosophie des mathómatiąues (p. 217)“.

16.    AugA L. Le Cacodemonisme, 1837.

17.    Zbieracz literacki, Pismo czasowe T. IV w Krakowie. Drukiem Józefa Czecha 1838, str. 5 — 8. Artykuł _nHoene- Wroński^ — nie-podpisany.

Zaczyna się tak „Francya liczy między sławniejszymi autorami wielu cudzoziemców. Zmarły niedawno Cuvier był Niemcem, Sismondi pochodzi z familii włoskiej, Polska wydała temu narodowi Hoene- Wrońskiego, może równie, jak tamci, uczonego, ale niestety, więcej z szarlatanizmu niż z gruntownej nauki

http://rcin.org.pl