page0130

- 129 -

6. ZŁOTE OWOCE.

Wielki jeden wojownik na wschodnie, uniesiony pychą z kilku przeważnych zwycięstw nad sąsiednimi monarchami, postanowił zawojować cały świat, i wyprawiwszy ę na podbicie narodów', przybył do jenego kraju, leżącego w nieznanym zakątku Azyi. Starzec, naczelnik tego spokojnego ludu posłyszawszy o niezmiernych wojskach, wyszedł na spotkanie onego wojownika, zaprosił Jo swojej chaty i ofiarował mu misę złotych fig i daktyli.

j— Czy u was jedzą złoto?—zapytał wojownik.

—Złota u nas nie jedzą—odparł Starzec — lecz wnoszę, że u was muszą by,. zwyczajne owoce; bo cóżby innego cię sprowadzić miało do naszej ziemi, jeźli nie chęć zdobycia złota?

—    Nie po złoio tu przyszedłem — odrzekł bohater — -ale aby poznać w^rasze zwyczaje i obyczaje.

—    W takim razie—mówił Starzec— siedź tu z nami póki sam zechcesz. A ponieważ chcesz poznać nasze obyczaje, a zatem w twej obecności odprawie dzisiejsze moje sądy.

Po czem dwóch ludzi weszło, skłoniło się z uszanowaniem, a jeden z nich tak zaczął:

-Od mego sąsiada, który tu ze mną staje, kupiłem był kawał gruntu. Orząc i kopiąc ziemię, odkryłem skarb bogaty. Skarb ten nie jest moją