img10401 djvu

74

IX.

Pielgrzym i Osieł.

Kupiwszy materklasów i wiatru i dymu,

Powraca] jeden łajdak na osiełku z Rzymu,

A upatrzywszy murawę,

Puścił swe bydlę na trawę.

Nie trza było siwosza na powtórki prosić,

Wytarzał się, otrząsnął, potem sobie bryknął, Wierzgnął, prytnął¹), chrupnął, ryknął,

Potem zaczął za dwóch kosić.

W tym się z lasu ukazał zbójecki ochotnik. „Uciekajmy!” rzekł pielgrzym. „Czemu?“ rzecze

psotnik,

„Alboż mmeto tam praca podwójna ma czekać?“ „Prawda, że nie,” rzekł pielgrzym, i począł uciekać. A osieł kończąc swoje: „Cóż mi na tem, proszę,

Czy mnie kto darmo weźmie, czy od ciebie kupi?“ Oh! niech kto chce, co chce gada,

A ja zaś stąd sobie wnoszę,

Że czasem jeździec więcej bywa głupi,

Niż bydlę, na którem siada.

X.

Wilk i Baranek.

Racya mocniejszego zawsze lepszą bywa,

Zaraz wam tego dowiodę:

Gdzie bieży krynica żywa,

Poszło jagniątko chlipać sobie wodę.

Wilk tąm naczczo nadszedłszy, szukając napaści,

') Po francuzltu: fit une petarade.