img07501 djvu

74

tów, ani zachodu. Materjał ten po-winien mieć każdy uczeń w jednem pudełku (z tutek, papierosów lub tytoniu). O te pudełka mogą się uczniowie sami postarać.

Mnie np. przygotowanie tych rzeczy nie kosztowało ani wiele trudu, ani kosztów.

Uczeń powinien mieć w pudełku:

a)    20 patyczków dłuższych 8 cm.,

b)    20 patyczków krótszych 4 cm.,

c)    20 patyczków najkrótszych 2 cm.,

d)    20 ziarnek fasoli,

e)    20 kółeczek,

f)    20 kwadracików z kolorowego kartonu,

<j) 20 odbitek 1-groszóiwek,

h)    10 odbitek 2-groszowych,

i)    4 odbitki 5-g.roszowe,

j)    2 odbitki 10-groszowe,

k)    jedną lub dwie nitki kolorowe po 25—30 cm. długie.

Wszystkie pudełka powinny być składane po nauce w jednem

większem pudle, albo w szafie na półce. Pudło byłoby lepsze dlatego,\ bo nauczyciel może je wziąć do ręki, a drugą ręką odbierać od uczniów pudełka i szybko w niem 'Układać. W ten sposób w 2—3 minutach można pudełka rozdać i zebrać.

Bardzo ważną i korzystną nietyllćo dla wychowania moralnego, ale i fizycznego jest praca w ogrodach szkolnych i sadach. W naszych szkołach powinna ona być specjalnie uwzględnioną wobec tego, iż głównem zatrudnieniem naszej ludności jest uprawa roli. Praca przy uprawie i urządzaniu ogrodu będzie miała charakter pomocniczy, jakkolwiek i tutaj można niekiedy zostawić dzieciom pewną swobodę i dać sposobność do okazania inicjatywy, np. w urządzeniu grządek, klombów, rozmieszczeniu kwiatów. Do prac w ogrodzie zaliczymy w szczególności robienie grządek, gracowanie ścieżek, klombów, sadzenie kwiatów, zaś w sadzie pomaganie i asystowanie przy szczepieniu oraz sadzeniu drzewek i obieraniu liszek z drzew. W łączności z terni zajęciami pozostaje urządzenie terrarjów, t. j. skrzyneczek z ziemią ogrodową, gdzie się sieje rozsadę.

Skrzyneczki umieszcza się w oknach i obsiewa się na wiosnę w obecności dzieci. Gdy roślinki zaczną wyrastać, mają dzieci sposobność częstego przyglądania się ich stopniowemu rozwojowi. Pielęgnacją ich zajmuje się nauczyciel wespół z uczniami. Koszt urządzenia niewielki, a korzyść wielka. Nauczyciel zyskuje rozsadę, a dzieci naukę.

RACHUNKI.

Celem nauczania rachunków w szkole powszechnej jest według Programu naukowego, wydanego przez M. W. R. i O. P.: „wyposażenie Uczniów w takie wiadomości arytmetyczne i znajomość prawd geometrycznych, które pozwolą mu pewnie i szybko orjentować się w zjawiskach, otaczających go, przez ujęcie ich cech ilościowych. Z nauki rachunków należy uczynić narzędzie ogólnego rozwoju ucznia, narzędzie, którego praktyczna przydatność byłaby dlań oczywista⁴⁴.