WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS8 I djvu

125 —

podnosił milcząco dziryt. Znak ten, powtórzony przez sąsiadów, dochodził ostatnich ogniw łańcucha i wszyscy zwracali się w tę stronę. Przypominali psy, dobrze wytresowane. Na prawym skrzydle zoczono ślad dużej antylopy, wszyscy milcząco zeszli się na naradę i rozmówili się dzirytami. Dwaj najmłodsi i najzręczniejsi, jak koty, skradać się jęli w krzaki i niebawem zniknęli. Tak samo milcząco wrócili i poprowadzili towarzyszów". Jeżeli polowanie zawiedzie, wtedy silniej ściągają rzemyki na kadłubie w ciągu dni kilku, za to w razie powodzenia jedzą aż do sennej bezwładności. Mieszkając w pustyni od niepamiętnych czasów, zrośli się z nią: „Buszmen oswojony ucieka chociaż na kilka tygodni odetchnąć jej powietrzem⁴'. Bajki kafryjskie opowiadają o Busz menach: „ukrywają się pod trawą i mieszkają w mrowisku, zamieszkują wysokie skały i nie mają wiosek, ojczyzną ich jest miejsce, gdzie zabiją zwierzynę, a kiedy ją spożyją, wędrują dalej... Są, jako muchy, które przychodzą, a nikt tego nie widzi“. Mieszkając w pobliżu ludów pasterskich trudnią się uprowadzaniem trzód: jeśli pogoń jest blizka, przecinają bydłu golenie i uciekają sami. Przebywają drobnemi gromadami; istnieje wśród nich mnóstwo języków: dwie hordy, przedzielone strumykiem, nie rozumieją siebie nawzajem.

Preville streszcza wywody swoje co do ludów rozpatrywanego terytorjum w sposób następujący: „Zbadaliśmy wpływy, wywarte na wędrówkę ludów i wynikające stąd zmiany społeczne przez marny