page0129

129

na cały głos i mimo biegu, uważałem na przechodniów, którzy skinieniem ręki dawali mi znać, iż chcą nabyć gazetę. Brałem od nich prędko pieniądze, wręczałem numer i biegłem dalej.

Tak robili wszyscy moi współzawodnicy, jednakże oni zarobiwszy trochę pieniędzy, wstępowali do szynków s przepijali je, ja zaś nie piłem wcale.

Powoli doszedłem do takiej wprawy, iż zarabiałem dziennie 5 franków, a jeżeli się zdarzyła jaka senzacyjna wiadomość, to i znacznie więcej. Na jedzenie i noclegi oraz pranie wydawałem dziennie przeciętnie 3 franki, gdyż sądziłem, że przy mojem bieganiu, trzeba się odżywiać dostatnio.

Po trzech miesiącach takiego pożycia miałem zaoszczędzonych 180 franków. Kupiłem łóżko, siennik ze słomą, mały stół, stołek, kuferek i wynająłem sobie pokoik na siódmem piętrze za 10 franków miesięcznie.

Doszedłem także do przekonania, iż korzystniej jest sprzedawać zabawki jak dzienniki. Zwłaszcza rozmaite mechaniczne i pomysłowe zabawki, które prawie codzień w innym rodzaju wyrabiają rozmaici spryciarze, miały bardzo dobry odbyt w parkach takich, jak Luksemburski lub Monceau, gdzie przychodziło mnóstwo dzieci ze swymi rodzicami lub bonami.

W parku chodziłem sobie spokojnie zę swoim towarem pomiędzy dziećmi, pokazywałem, jak te zabawki się poruszają lub jakie głosy wydają i zarabiałem już teraz 8 do 10 franków dziennie.

W trybie mojego życia zmieniło się tylko tyle,

9

http://rcin.org.pi