page0133

129

ma mniejszy wartość od żelaza. Lecz ma rozum... ma miłość własną... tam trafimy.

—    Inni gardłują zapamiętale, że na szablach rozniosą pierwszego, co wsiąść się wazy na podróżną kolasę królowej.

—    A! nieski to swarliwe, lecz nie groźne, rzekła Bona pogardliwie, rzuć im kostkę, a wnet umilkną. Mam ja talizman, za pomocą którego podnoszą się i opadają ich szable. Gdybym chciała od nich króla kupić, pewnieby go przedali.

I zncw minął czas jakiś, na Badzie ciągle toczyła się sprawa królowej, sprzeciwiał się wyjazdowi król, sprzeciwiali się panowie. Królowa tymczasem działała pokątnie, a z taką umiejętnością działała, że nieugięć umilkł lub się usunęli i nareszcie ogłaszano znowu na rynku, że kto chce jechać z królową wolno mu, a za powrotem król mu wynagrodzi straty jakie ztąd poniesie.

Zaczęła się więc Bona w drogę wybierać i jeszcze bardziej dla dzieci niedostępną się stała, przemyśliwając tylko coby się zabrać dało. Kuto tedy skrzynie i ładowano w^rozy do drogi; król słał w Karpaty rozkaz aby tam dla nich drogę, gdzie trzeba w skale wybito, a królewny płakały w sw*ojej komnacie.

9