page0151

147

na wszystkie stawiane mu pytania, odpowiadał zawsze stereotypowo: niema obawy, albo: niema wątpliwości; inny: wszystko jedno; znowu iuny powtarzał tylko bezprzestanku wyraz: Cou-cici, jak gdyby chciał w ten sposób wynagrodzić sobie brak innych słów; podrażniony, miotał straszne przekleństwo, które często przedtem z ust jego słyszano.

Niektórzy zaś afemicy tracą tylko pewną grupę wyrazów, np. wszystkie imiona własne; inni rzeczowniki, choć pozostają im czasowniki; u innych znów odwrotny zachodzi wypadek.

Innym pozostają techniczne wyrazy przy ich zajęciach używane, natomiast zapominają całkowicie najprostszych wyrazów w codziennem życiu używanych, jak: kapelusz, parasol, chusteczka itp. Student pewien w Dublinie zapamiętał ze swej nauki po chorobie tylko literę: F i liczby: 5 i 7.

Nie brak w końcu jeszcze bardziej skomplikowanych wypadków afemii; niektórzy zapominają mowy, ale potrafią śpiewać, inni potrafią i mówić, ale tylko cichym głosem, a nie potrafią żadną miarą głośno czytać; inni nie mogą przeczytać słów pisanych, ale gdy im się je wymówi, to doskonale powtarzają itd.

Przy częściowej afazyi słów, zachodzą niemniej różne wyjątki.

Niektórzy, mówiący kilku językami, tracą pamięć jednego tylko języka, np. greckiego lub łacińskiego; inni tracą tylko pewną liczbę wyrazów tego języka itd.

Przy tak zwanej ślepocie częściowej słów, chorzy mogą odróżniać pojedyncze litery, ale nie umieją z nich złożyć wyrazu; inni nie potrafią czytać liter, zachowując wszakże znajomość figur i liczb; inni wreszcie nie mogą czytać liczb arabskich, tylko rzymskie itp.

Przy agrafii częściowej, chory umie tylko parę, czasem jedno tylko słowo napisać. Dr. Bouillaud przytacza chorego, który na dane mu polecenie, dobrze napisał swe imię: Jakób; gdy mu jednak kazano napisać imię żony lub nazwę miesiąca,

10*

http://rcin.org.pl