page0110

Wspaniały wybawca taką mu dał odpowiedź: — Kazał mi Ten, co przykazuje rzucać ziarno na rolę, ażeby się przyjęło i wydało plon.

—A gdybyś się był w grudach domu zagrzebał ^?

—Wypełniłbym powinność — odrzekł młodzieniec — stałbym się tern samem ziarnem, które rzucamy na role, aby plon ob-iity wydało.

3>T ATPIERWSZY 3B O X,_

—    Och matko! — wołała z płaczem A.delka,—przyleciała niedobra o«a i ukąsiła inię! patrz, jak mi ręka napuchła.

I matka oglądała rączkę, która poczerwieniała i zagoiła się; Adelcia^- zaś nieprze-stawała jęczeć i płakać.

—    Potrzeba ci tego było, moja Adelciu! — rzekła matka — gdybyś była zachowała się spokojnie i nieodganiała osy, jestem pewną, żeby cię nieukłóła. Ale żeś goniła za nią, a może? i zabiła, nie dziwnego, że się zemściła żądłem. Teraz przez kilka

id