page0154

151

r

jeździć za granicę szukać drogo nauki z azardem życia, mogąc u siebie w domu jej dostać.“

'Wspomniał także biskup na dni ubogiego dzieciństwa swego i dał fundusz na bursę pau-perum, gdzie mieszkał ucząc się w Krakowie.

Żadnego dnia nie opuścił bez odczytania mszy św.; przyczem zalewał się łzami. Zaraz od czasu objęcia Krakowskiego biskupstwa, zaczął sobie w kaplicy, którą swoim kosztem restaurował, murować grób i ten w samą porę przed śmiercią ukończył. Grób ten wraz z pięknym marmurowym pomnikiem widzieć teraz trudno z bliska, gdyż dzisiaj kaplica należy do pani Wąsowiczo-wej, rzadko obecnej w Krakowie, i przybyły wędrowiec tylko przez żelazną kratę drzwi wypatruje tę postać klęczącą na grobowym pomniku, która ma Tylickiego przedstawiać.

Kiedy stał u ołtarza, biskup ten wszystkich pobudzał do skruchy, tak promienną wiarą i miłością twarz jego pałała. Do ukrzyżowanego Chrystusa miał szczególne nabożeństwo i wszystkie Piątki, a szczególniej wilje do Świętych Pańskich, surowo pościł. Jednego dnia w lipcu weszli do niego kapłani, kiedy on tylko co powstał z kolan z przed -wizerunku Zbawiciela; Tylicki obracając ku nim twarz rozjaśnioną tak zawsza