page0155

■i56    Pohla kwitnąca

kowskim seymie, Bolesława książęcia Mazowieckiego do Ironu wezwać postanowili, oliźei Kazi-lliirz Liiemuie podmaAja matkę swoią Zuliią, alty upewniła Polaków o iego do .ulolęcia królestw a gotowości. Jedzie więc do Krakowa, i tamże koronowany iest. Kłótnie o prym między Oleśnickim, któremu niedawno kapelusz kardynalski przywiózł był Jan Długosz kanonik Krakowski,! Władysławem Oporowskim arcybiskupem Gnieźnieńskim na seymie Piotrkowskim rokil t45i. w len sposób Kazimirz zaspokoił, ażeby koleyno do senatu przychodzili, oraz żeby nikt odtąd r. biskupów Polskich nie ważył się starać o kardynalską dosloyność bez wiadomości królewskiey. Pierwszy z królów Polskich nominować począł biskupów^, których dotąd kapituły w olnemi głosami o-bierały, a to z okazy i k lól m zaszłych o biskupstwo Krakowskie, między Jakubem Sieuieńskim od stolicy S. nominowanym, Janem Lulkiem z Brzezia, którego kapituła obrała, i Janem Gi usz.czn ńskim kanclerzem od króla zaleconym; ostatni po długich sprzeczkach-, wsparty powagą królewską, u-Irzymał się. Teraz znak i cień tytko prerogatywy elekcyyney przy kapitułach zostaie. Chociaż Kazimirz królem ukoronował się, iednakże wzdry-gał się złożyć przysięgę królom zwykłą. Albowiem wyniesiony za życia Inala swoiego przez Litwę na wielkie księstwo, przysiągł ie\, że w ni-czem Litwy nie umnieyszy, owszem rozprzestrzeniać ią ma. W przysiędze zaś narodowi Pińskiemu sklndanev wypadało przyrzekać, że odpadłe kraie Wołyń, Ukrainę, Kiiów, które Litwa trzymała do Polski przyłączone zostaną, a laką przysięgę Litwabv naygorzey uważała. Ztąd, przez TÓżnyrh panów Litewskich nieiedność między są-siedniemi narodami a pod iedną zostawać maią. cemi głową rozsiewana, poczęła panowanie Ka-zimirza burzliwóm sprawiać. Po daremny m .kilkuletnim oporze, co seymowe obrady mieszało, król 1453. przysiągł.