page0188

185

z królem pożegnanie i przystępował w cichości i porządku do ucałowania jego ręki. Tak też i w Krakowie, skoro się dowiedziano, że zwłoki królestwa przybyły, od rana tłumy napełniały ulice. Już o siódmej godzinie zaczęła się pogrzebowa processja. Szli naprzód mieszczanie, zakony wszystkie, duchowieństwo świeckie, sześciu biskupów, a siódmy arcybiskup. Po nich chorążowie różnych prowincji konno, 33 chorągwi nieśli. Po nich następowali urzędnicy różni, senatorowie, podskarbi koronny z kluczami czarną mate-rją pokrytemi, wszyscy czterej pieczętarze koronni i litewscy z pieczęciami także czarno obwinię-temi; dalej marszałkowie laski ku ziemi opuściwszy. Znaczniejsi senatorowie nieśli królewskie insygnia czyli godła, to jest koronę, berło, oraz łańcuch orderu złotego runa.

Dopiero w sześć koni karmazynowym aksamitem krytych, wieziono trumnę królewską. Okrywał ją duży aksamitny całun, którego końce trzymali dworscy, idąc po obu stronach ze świecami w ręku. Zaraz za tym orszakiem jechała trumna królowej, tak samo poprzedzona senatorami niosącemi insygnia; szli ąa trumną trzej królewiczowie, Jan Kazimierz, Karol i Aleksander, aż nareszcie na Kanonickiej ulicy wyszedł