page0109

99

Wrońskiego życie i prace.

Herschel napisał do Ponda: „Błąd, jaki popełnił Wroński w ciągu swych przekształceń analitycznych, czyni wszystkie jego wyniki błednemi. Wyraziwszy przez

ciśnienie nagromadzone wzdłuż trajektoryi, zawartej pomiędzy dwiema danemi warstwami, przyrównywa według swej zasady, przemienność tej całki do zera. Zakłada przytem, że trajektorya zmienia swe punkty końcowe na tych samych dwóch warstwach w ten sposób, aby odpowiadała innym punktom nieskończenie blizkim pierwszych. Punkty te są brane zupełnie dowolnie, przy zastrzeżeniu tylko, aby ich związek wzajemny mógł określać jeden z punktów przez drugi. Przystępując do oznaczenia przemienności, Wroński opuszcza przemiennosci, które nie znikają; zakłada, że inne przemienności są dowolne i niezależne od siebie i otrzymuje,

S    S'

po długim i niepotrzebnym aparacie algebraicznym, wyrażenie: _ dx__dr'

p    p    OŁC.j

które przyrównywa do zera. Otóż, najprostsze rozważanie wystarcza do znalezienia,

S S'

ze wyrażenie to, a raczej wyrażenie — $x - _p,    jak właściwie nale

żałoby pisać, zamiast oznaczać przemienność całki

./

^m8

dc , pochodzącą od nieskoń

czenie małego przemieszczenia trajektoryi między temi punktami, oznacza przemienność , pochodzącą od nieskończenie małego przemieszczenia samych warstw. Całe rusztowanie, wzniesione na podstawie przyjętej przez Wrońskiego, upada“.

Odpowiedź Wrońskiego zatytułowana: „Reponse a M. Pond, pour MM. Herschel fils, Laplace, Arago et autres", nie jest właściwie odpowiedzią naukową ; jest to krótki złośliwy liścik, w którym odzywa się z wielkiem lekceważeniem o Herschelu, dodając, iż w równaniach, które się wydają tak „skandalicznemi“ Herscholowi „il se trouvait dresse un piege pour prendre ces oisons. Mógł Wrońskli słowa podobne napisać w rozdrażnieniu chwilowem; nie możemy jednak pochwalić tego, że je drukiem ogłosił; metoda zaś zasadzek nie znajduje naszego uznania. Musiał sam Wroński odczuwać w pewnej mierze niewłaściwość tego postępowania, bo w dalszym ciągu listu swego do Davy’ego rozwodzi się szeroko nad doznanemi krzywdami i podaje (jakkolwiek bez uzasadnienia) swoje nowe równania równowagi płynów. Jeżeli P, Q, R są składowomi, ciśnienia na element cieczy, to do równań znanych:

0 =		PcLc	+	Qdy	+	Rdz,
0 =		f dli \	+ R	( dQ		(dP\
	^P[	v dy )		U,	) + Q	\dz)
-		rdP\ ^v dy )	-Q	cdR' V dx ;	)-^p	(dQ\ \dz )'
jeszcze	następująco		: o k	r e ś 1 a	i j ą c e	równowago

⁰=^pK?) ⁺ e(f) ⁺ *(^)j

http://rcin.org.pl

7*