page0104

- 103 -

cię niezrosil—rzekła Marylka, i powstawszy pobiegła do strumyka, który tuż płynął,

1 tyle razy w malutkich dłoniach przynosiła wodę i podlewała krzaczek, że prawie w jej oczach odżył na nowo, listeczki odświeżyły się, róże podniosły główkę i zdały się do niej uśmiechać.

Marylka poszła dalej, idąc ścieżką nad hi/egiem strumienia, na który patrzyła zazdrośnie. — Szczęśliwy strumyczku! — rzekła — oddałeś przysługę krzaczkowi; ja tylko biedna niepotrafię prz; podobać się Panu Bogu.

Idąc wciąż dolinką, kędy płynął strumyk, postrzegła wielki kamień, który mu przeszkadzał biedź swobodnie i sprawiał mruczenie. Marylka ulitowała się nad nim,

. u' jednem mgnieniu stała w wodzie do do kolan. Długo napracowało się i napo-' ciło biednę dziewczę, nim poruszyło kamień z miejsca i nim go odtoczyło aż nabrzeg; lecz za to uczuła u ielką radość, gdy obróciwszy się widziała strumyk płynący swobodnie, który fałami swemi zdał się jej wdzięcznie uśmiechać.

Marylka oddalając się rzekła z we-stenieniem, spojrzawszy na kamień okiem zazdrośnem:— o jakżeś ty szczęśliwy mój