page0111

103

Renterdahi—Revere

eyje polityczne zmusiły go wkrótce do ustąpienia. Mianow any professorem teologii w Lund r. 1844. Tegoż roku wybrany deputowanym na sejm przez duchowieństwo swojej kapituły, zabierał głos tylko w kwestyjach dotyczących wprost religii. Do najważniejszych jego prac, które odznaczają się sumiennością badań i grunto wnością krytyki zaliczyć należy: Wstęp do teologii (Lund, 1837), dzieło oryginalne, obejmujące pomysły głębokiej filozofii; Historyja kościoła szwedzkiego (1838, tomów 4). Renterdahi dodał także do dzieła Magnnsa Celsa: Apparatus ad historiam, sueo-gothicam, nową część, obejmującą statutu soborów szwedzkich, aż do reformacyi.    L. R.

Reutlingen, miasto W' królestwie Wiirtembergskiem, odległe o 5 mil od Stuttgartu, ma 13,000 mieszkańców, którzy odznaczają się nader czynnym przemysłem. Wspaniały kościół katedralny ma wieżę 325 stóp wysoką; sklepienie nawy ma 60 stóp wysokości. Zbudowano go w 70 latach i ukończono r. 1343. Reutlingen jest miejscem urodzenia sławnego drukarza Seb’a i poety Gryphiusa. Roku 1247 wytrzymało to miasto długie oblężenie od landgrafa turyngskiego Henryka.    F. H. L.

Reuyens (Kacper Jakób Chrystyjan), znakomity badacz starożytności hol-lenderskich, urodził się 1793 r. w Hadze, od 1810 r. uczęszczał na uniwersytet w Lejdzie, po przyłączeniu zaś Hollaudyi do Francy i, udał się wraz z ojcem do Paryża, gdzie w uczonym Boissonade znalazł przyjaciela i protektora. Tu poświęcał się nauce prawa, lubo korzystając z naukowych zbiorów paryz-kich, nie zaniedbywał dalszych badań nad literaturą klassyczną, nad którą pracował i po powrocie do Amsterdamu, zostawszy tu sądowym obrońcą. Pierwszym płodem prac jego filologicznych, były Collectanea liter aria (Lejda, 1815), ktoremi wielką zyskał wziętość, niebawem też ofiarowano mu katedrę starożytnej historyi i literatury w ateneum w Harderwijk, a po rozwiązaniu tegoż w 1818 r., katedrę archeologii w Lejdzie, gdzie staraniem sw^ojem założył muzeum. Umarł w 1837 w Rotterdamie. Z prac jego starożytniczyoh, godniejszą wzmianki jest: Periculum animadeersionum archaeologicarum ad dppos punk,os masei antiquarii (Lejda, 1822). Treścią tego pisma, jest zbadanie odkrytych przez Humberta w siedzibie dawnej Kartaginy kamieni nagrobnych. Wydał takż: Lettres a M. Letronne sur les papyrus bilingues et grees et sur quelques autres monuments greco—egyptiens du musee danti-ęuiles de Funkersite de Leyde (Lejda, 1830). Wysoką zasługę zyskał do-konanemi pod swoim kierunkiem wykopaliskami staro-rzymskich pamiątek w Arentzburgu czyli dawnem Forum Hadriani, co opisał w dziełku pod tytułem: Korfebtschrijeing en plan des romeinsche bouwrallen etc."(Haga i Amsterdam, 1829).

Re^sre (Józef), znakomity poeta dramatyczny, urodzony r. 1812 w Trieście z rodziców lombardzkieh, z początku przeznaczony był do stanu kupieckiego. Odebrawszy nauki w Medyjolanie, skojarzył się w związek literacki z uczniami Pariui’ego (Torti, Grossi, Pozzoni) i wraz z nimi pisał artykuły dziennikarskie i powieści. Pierwszy jego dramat historyczny: Lorenzino de Medici (Medy-jolan, 1S29), rozgłos mu już zrobił po Włoszech. Po nim trzy inne wyszły w Medyjolanie z druku: 1 Piagnoni e gli Arrabiati, Sampiero di Bartelica_f i 11 marchese di Bedmar (1840). Cechuje one dykcyja szlachetna, obrazowanie i charakterystyka pełna ducha obok myśli patryjotycznej; brak im natomiast porywającej fantazyi, a niekiedy i prawdziwie artystycznej kompozycyi. Znakomitym okazał się jako historyk, dziełem: La eacciata degli Spagnuoli da Siena (Medyjolan, 1847). Ku końcowi r. 1847 schronił się Rovere do Tury-