page0986

978

Starhemberg — Starkiel

statek jednak i zdrada zmusiły go do odwrotu. Napróżno Filip i Vendóme chcieli go odciąć pod Villaviciosa i Saragossą. Kiedy Karol po śmierci brata swego Józefa powrócił do Niemiec, Starhemberg pozostał jako namiestnik w Barcelonie. Ale bez środków i opuszczony przez sprzymierzeńców, zmuszony był w skutek układu neutralności z 14 Maja 1713 r. opuścić Barcelonę i z nielicznem wojskiem przeprawić się na statkach angielskich do Genui. Od tej pory zamieszkał w Wiedniu, gdzie umarł 1737 r.    F. H. L.

Starka, w języku łowieckim, kuropatwa stara.

Starka lub Stark, oznacza drzewo znacznej wielkości i zarazem wiele lat mające.    K. WL W.

Starka. Wódkę okowitę ze zboża paloną, przechowują na Litwie przez lat wiele, zanim na potrzebę ją wezmą; wódka nabiera ztąd smaku dobrego, a od kuf dębowych ciemnego koloru, i takąto wódkę zazwyczaj nazywają starką albo litewką.

Starkę (Gotthelf Wilhelm Krysztof), teolog, kaznodzieja i pisarz, urodził się w Bernburgu d. 9 Grudnia 1769 r., gdzie ojciec jego był superintendentem. Ukończywszy nauki gimnazyjalne w Quedlinburgu, słuchał wykładów' akademickich w Halli, potem osiadł w rodzinnem mieście w 1783 r. Początkowo był nauczycielem w szkole miejskiej, od r. 1789 jej rektorem. W 1789 r. został kaznodzieją w Bernburgu, a w 1808 r. przeszedł na takież stanowisko do Ballenstadt. Umarł dnia 97 Października 1830 r. W niemieckiej literaturze znanym jest z dzieł: Gemalde ans dem hduslichem Leben und Erzdhlungen (5 wydanie, Brunszwig, 1897). Książka ta i zagranicą dobrego doznała przyjęcia. Inne jego dzieła są: Gedichte (Halla, 1788); VermiscMe Sehriften, zbiór poezyj, mów i tłomaczeń; Kirchenlieder ( Halla, 1804).

Starkenbach po niemiecku, a po czesku Ilemnice; miasto okręgowe w powiecie Iczyńskim, królestwie Cześkiem, liczące mieszkańców (samych Czechów) półczwarta tysiąca, trudniących się tkactwem; posiada kościół parafijalny rz. kat. św. Wawrzynca, odnowiony po pożarze z r. 1788, zamek dzisiejszych właścicieli tego miasta hr. z Harrachu, z kaplicą św. Elżbiety, przy której był klasztor panien Cystersek w r. 1494 przez tak zwanych Husytów zburzony, oraz ratusz z r. 1781 i t. d. W wieku XIV aż do XVI miasto to należało do Waldsztejnów (Wallenstein) ze Stiepanic, następnie do Illemnickich z Ujezd-ca i Krzyneckich z Bonowa. Przez konfiskatę po r. 1690 przeszło na własność rządu, od ktorego w r. 1698 kupił książę Albrecht z Waldsztejnu, po jego zaś śmierci (1634 r.), wdowa jego darowała je swemu bratankowi Ferdynandowi hr. z Harrachu. — Okręg lllemnicki czyli Starhenbachski, obejmuje przestrzeni 3,94 mil kw., 99,995 mieszk. w 1 mieście i 31 wsiach. Ad. N.

Starkiel (Julijusz), pisarz współczesny, urodził się w Tarnowie r. 1834, nauki gimnazyjalne ukończył w mieście rodzinnem, uniwersyteckie studyja odbył w Heidelbergu, poświęcając się szczególnie naukom przyrodzonym. Z pierwszych zaraz utworów zamieszczanych w Dzienniku literackim, dał poznać wyższy talent poetyczny, mianowicie też z poematu: Czarna skala. Jestto wiersz przypominający ton poezyj Julijusza Słowackiego. Po śmierci Brunona Bielawskiego, Starkiel prowadził redakeyję: Dzwonka, pisma dla ludu, i zamieszczał w niem wiele udatnych poezyj swoich i powieści. Do Dziennika napisał wtedy powieść jednotomową: Na rozdrożu. W r. 1865 objął re-dakcyję Dziennika literackiego, po Dobrzańskim, wraz z Karolem Cieszew-skim. Umiejętne jego artykuły o literaturze powszechnej, są prawdziwą ozdobą Dziennika. Poezyje podpisywane pseudonymem Nie-Dante, są także two-