page0085

*v

*v

77

Ren! — Rennes

wytyikłe atoli niezgody pomiędzy szkołami malarstwa, zmusiły go wrócić do oj-ezyj^egu miasta, którego odtąd nie opuścił. Tu szkoła jego miała liczyć do dwustu uczniów. Do najznaczniejszych dzieł Reni’ego z owego czasu liczą: życie s. Benedykta, w klasztorze San-Michele w Bosco, Wniebowzięcie Maryi w Genui, s.. Mjyhał w klasztorze kapucynów, sceny z życia Herkulesa w Lou-wrze, W»teh<J\>*ięcie Maryi w Monachium (rytował Schuler, odbił na kamieniu [lanfstangelj, Chrystus w cierniowej koronie, w galeryi Drezdeńskiej, a szczególnie Fortuna w Campidoglio w Rzymie (rytował Strange), obraz w licznych kopijach od Reni’ego i jego uczniów powtórzony. Niepohamowany pociąg do gier i trapiące ztąd dolegliwości, osłabiały i rozstrajały polot jego ducha. Przy schyłku życia malował pospiesznie i niedbale, byle tylko zarobić na zaspokojenie ścigających go wierzycieli. Umarł w Bolonii dnia 18 Stycznia 1745 r.; pogrzebiony w kościele ś. Dominika. Obrazki jego wykonane igłą znawcy stawiają w rzędzie najznakomitszych tw^rorów włoskiego malarstwa, a ręczne rysunki Reni’ego wysoko są cenione. Z pomiędzy jego uczniów, najznaczniejsi: Guido Canlassi, Simone Cantarini, Dominico Canuti, Lorenzo Łoili i Fiamingo Torre. W rzędzie kopistów, słyną: Rousselet, Poilly, Frey, Cune-go, Volpato, Dorigny, Strange i Rafael Morghen.

Renier (Karol Alfons Leon), archeolog francuzki, urodził sio w Charle-ville 1809 r., był bibliotekarzem sorbony i członkiem instytutu, redagował tomV dzieła o napisach na cmentarzach pierwszych chrześcijan w Rzymie, wydawanego kosztem rządu, p. t.: les Catacombes de Romę (1851—53, tomów 6 wielkie in folio, z rycinami). Jego Recueil des inscriptions de P Algierie, obejmuje 4417 napisów rzymskich, zebranych w czasie podróży do Algeryi, z polecenia instytutu. W r. 1855 wybrany prezydentem towarzystwa antykwary-uszów. Założył i w ydawał r. 1845 Reinte de philologie, de litterature et de 1'hlsloire ancie mit. )! elan ges d epigr'aghie (1854); przewodniczył nowemu wydaniu Enąfc^peme moderno Courtin’a wydania Didota (1845—51, tomów 30) oraz wydaniu Teokryta z tłomaczeniem z greckiego.    L. R.

Renifer, ob. Ren.

Rennel (Jan), geograf, ur. r. 1742 w Chudleigh w hr. Devonshire w Anglii, służył w marynarce od 13 roku życia i walczył w wojsku kompanii wscho-dnio-indyjskiej, Tu był inżenierem i.wydał dobrą mappę ław skalistych i prądów' morskich pod przylądkiem Lagulhas. Później poruczono mu pomiar lądu Bengalskiego. W roku 1781 wydał atłas Bengału i rozprawę hydrograficzną o Gangesie i Bramaputra. Za powrotem do Anglii wydał: Memoir on the geo-gra)>hy of Afriea (Londyn 1790, 1798 i 1800) w 3 częściach. Najważniej-szem jego dziełem jest: The geografieal System of Ilerodoins (Londyn 1800). Prócz tego: Obserr alians on the topograhy of the plain of Trcy (Londyn 1814j i lklustratiońs of the history of the exj)edition of Cyrus (LowAyn 1816). Zmarł r. 1830 w Londynie.

Rennes, (starożytne Condate i główna siedziba Redonów wArmoryce), niegdyś stolica Bretanii, obecnie miasto franeuzkiego departamentu Ille-Viłaine, przy zbiegu tych rzek, w żyznej okolicy leżące, ma 39,500 mieszkańców. Dzieli się na górne i dolne: pierwsze na prawym brzegu rzeki Vilaine, ma proste i szerokie ulice, obszerne place, piękne miejsca przechadzek i wiele ozdobnych budynków'; drugie zaś, ciasne i źle zabudowane, po lewej stronie rzeki Vilaine położone, częstych jej wylewów doznaje. Obie dzielnice łączy piękny most. Nad rzeką Ilie ciągną się przedm teścia ś. Marcina i l’Eveque. Znaczniejsze gmachy są: katedra, kościół ś. Piotra z piękną facyjatą, dom, w któ-