psychologia religii6

171

i niezgodności pomiędzy duszpasterstwem a psychoterapią* Zacznijmy od niezgodności*

Według popularnego poglądu niezgodności są wynikiem stosowania różnych języków i terminologii. Jeśli tylko zgodzimy się co do użycia tego sanego języka, zgoda może być osiągnięta* Język teologii jest oczywiście różny od języka używanego w teorii i praktyce psychoterapeutycznej* Byc może jednak mimo różnej terminologii, w obu tych dziedzinach mają zastosowanie te same idee*

Weźmy jeden spośród wielu przykładów* Celem działania tak duchownych, jak i psychoterapeutów jest pomoc w uzyskaniu przez człowieka "pełni*, to znaczy bycie pomocnym w restytuowaniu równowagi i poprawnych relacji* Rozumienie osiągnięcia przez człowieka pełni jest różne w psychoterapii i religii* W psychoterapii jest ono rozumiane jako doprowadzenie do stabilności emocjonalnej i adaptacji społecznej, przy uznaniu dominacji życia emocjonalnego i postawy społecznej w ludzkiej psychice* W religii oznacza ono również stabilność emocjonalną i adaptację społeczną, z włączeniem wszakże innego wymiaru* Osiągnięcie pełni oznacza dla osoby religijnej także właściwy stosunek do Boga* Teologia chrześcijańska utrzymuje, że osiągnięcie prawdziwej pełni może nadejść jedynie wówczas, gdy człowiek odnajdzie właściwą relację ’ z tym, co stanowi dla niego wartość najwyższą. Oznacza to coś więcej *niż stabilność emocjonalną i postawy społeczne, choć jest to poruszone jednocześnie ze wzbudzeniem stosunku człowieka do Boga* Łatwo można zauważyć, że nawet gdy użyta jest ta sama terminologia, niekoniecznie oznacza te same sprawy* Tak więc, przekład języka teologicznego na psychoterapeutyczny, i odwrotnie, byłby bezcelowy* Celem terapii jest zdrowie* Celem opieku duszpasterskiej jest zbawienie. Nie istnieje żadne słowo, które mogłoby być równoważne tym dwu pojęciom. Najwyższym celem, jest możemy starać się osiągnąć, jeśli chodzi o terminologię jest wzajemne zrozumienie, akceptacja terminologii drugiej strony i chęć współpracy.

Różnica pomiędzy psychoterapią a duszpasterstwem jest natury jakościowej, a nie semantycznej* Duszpasterstwo dotyczy, głównie i nade wszystko, wertykalnego wymiaru dynamicznego pola integracji - systemu wartości, Boga* W tym wymiarze życie odnajduje znaczenie i cel, stanowi to podstawę zdrowej integracji osobowości. W tym wymiarze patrzy się na życie "sub a pecie aeteroitatis" - z punktu widzenia wieczności. Oznacza to, że duszpasterstwo przyczynia się do wzrostu religijnośoi.

Psychoterapia dotyczy głównie horyzontalnego wymiaru życia, co oznacza, że jest ona zainteresowana osobą i jej środowiskiem, koncentrując się na dynamice relacji interpersonalnych.