DSC01101

L'Ji puuuj-.-j.-------wciroja Łjgmunia u wiaciy-

sława i nadzór jego nad rokowaniami w Pożoniu zmusiły go do rezygnacji z równoczesnego przeprowadzenia obydwu założeń i w konsekwencji do zupełnego wycofania się ze sprawy pruskiej.^T V, .

Ocena zjazdu wiedeńskiego ^ufrktu widzenia polityki polskiej jest w naszej historiografii na ogół negatywna.

Była mowa o rezygnacji politycznej, o wydaniu przez Zygmunta bez gwarancji na łup Habsburgom Czech i Węgier, o sprzedaży przez niego „za miskę soczewicy dziedzictwa jagiellońskiego”. Kongres wiedeński uważano za wielki sukces Maksymiliana. W związku z tym ciekawa jest jego ocena przez badaczy niemieckich i austriackich. Obok głosów usprawiedliwiających zawarty przez cesarza kompromis, przerzucających odpowiedzialność za ustępstwa w sprawie pruskiej na książąt Rzeszy, słyszy się wypowiedzi kry-

241