CCF20091211011

46 Mit i znak

lub przynajmniej zmusił go do uchwycenia całości¹; talom przypadkiem Jestjjde malarstwo,^-1 zbudowane całe | na micie dzieła „wykończonego”, „wylizanego” (od-' wrotnie symetryczny przypadek mitu absurdu: tu forma mityczna jest „brakiem”, nieobecnością, tam - nadmiernym wypełnieniem). Na ogół jednak |jnit chętniej pracuje na obrazach biednych, niepełnych, gdzie sens został już raz opracowany, gdzie czeka, gotowy, do przyjęcia znaczcniajJ na karykaturachjj pastiszach, sym-, bolach itp. Motywacja wreszcie zostaje wybrana wśród wielu możliwych: mogę przydać imperialności francuskiej wiele innych elementów znaczących (prócz wojskowego salutu Murzyna): francuski generał dekoruje bez-rękiego Senegalczyka, siostrzyczka podaje ziółka leżącemu w łóżku Arabowi, biały nauczyciel prowadzi lekcję ze skupionymi Murzyniątkami. Erasą pokazuje codziennie, że. zasób mitycznych znaczących jest niewyczerpany.

Szczał stopniowo pojęcie, aby związać się z dźwiękiem, 1 pozbawiając się coraz bardziej motywacji, tak zużycie 1 mitu rozpoznać można po arbitralności jego znaczenia: \ cały Molier w kryzie lekarza.

""" Przytoczę wreszcie porównanie, które dobrze ukazuje mityczne znaczenie: nie jest ono ani mniej, ani bardziej arbitralne niż ideogram. yMk. jest".czystym systemenj ideograficznym. w którym formy umotywowane' są jeszcze pojęciami, jakie reprezentują," chóc nie óbejmuia bynajmniej całości pojęciaAJak w historii ideogram opu- i

ODCZYTANIE:,

Jak odbiera się mit? Raz jeszcze powrócić należy do dwoistości elementu znarząr^g⁰, kfń^ry -j^sf    <jpn-

sein i formą. Zależnie od tego, czy skupia się na ied-

nym, drugim lub obydwu ...ąaraz, wyliczę trzy różne' typy lektury.^{1 2}

)( I." Jeśli skupię się na pustym elemencie znaczącym. )OZwolę pojęciu wypełnić jednoznacznie formę mitu i '"stanę wobec prostego systemu, gdzie znaczenie na powrót stanie ślę dosłowne:Vsalutujący Murzyn jest pT2^_y"kTaH e m francuskiej imperialności, jest jej symbolem.; Tak, na przykład, ujmuje mit jego producent, redaktor gazety, który wychodzi od pojęcia i szuka . dlań formy.¹

/1) i 2- Jeśli skupię się na pełnym elemencie znaczącym. gazie wyraźnie odróżniam sejns i formę, a więc także deformację, _ jaką jedno narzuca drugiemu^^rozbijam znaczenie mitu, odbieram go jako oszustwo: salutujący Murzyn staje się alibi francuskiego imperializmu^ To ujęcie jest właściwe mitologowi: mitolog odczytuje, mit, 'dostrzegając zniekształcenie.

JTjeżeli wreszcie skupie się na elemencie znaczącym mitu iako na nierozerwalnej całości sensu LTormy, otrzymam mętne znaczenie: stanę się czytelnikiem mitu, zareaguję“l>ówiem na podstawowy mechanizm mitu, na właściwą^-”’mu~ dynamikę. Salutujący Murzyn nie będzie ani przykładem, ani symbolem, ani alibi: będzie tutaj

obecnością francuskiego imperializmuA_________

Dwar~pierwsze~stanowiska są statyczne, analityczne; niszczą one mit, zarówno uwidaczniając, jak demaskując intencję: pierwsze jest cyniczne, drugie demistyfikują--ce. /Trzecie "jest dyńńiffTiczntfr--crdfaera~~mit, zgodnie z istotnym celem jego strukturyi czytelnik przeżywa mit \ jako historię zarazem prawdziwą 7'nierealna. ^ '^J*~' V^td!Htrny5wxa5ać-^:^dremat~nutYcznY z ogólna historią,

1

   Swoboda wyboru to problem, który nie należy do semio-logii; zależy ona od konkretnej sytuacji podmiotu.

2

   Nazywanie lwa odbieramy jako czysty przykład gramatyki łacińskiej, ponieważ jako dorośli odbieramy go twórczo. Powrócę później do wartości kontekstu w tym schemacie mitycznym.