page0218

215

w wojnie, widząc tak nierówne siły i że hetman z nielicznemi hufcami swemi znajduje się sam w obec znacznych wojsk tureckich, pod dowództwem Iskender czyli Skinder Baszy i hord tatarskich, mających na swem czele sułtana Gałce.

Zbyt osłuchana była hetmanowa różnych szczegółów wypraw wojennych, ażeby nie miała od razu pojąć niebezpiecznego położenia Polaków; lecz to ją natchnęło nie rozpaczą, ale nową do działania en erg ją. Zebrała co tylko miała klejnotów, przemyśliwając jakby je zamienić na pieniądze i nowego zaciągnąć żołnierza. Król Zygmunt mimo naglących samym opisem niebezpieczeństwa listów hetmana, nie troszczył się jakoś o wysłanie posiłków; a \v tern przyszedł do Żółkwi list prywatny z obozu pod Cecora, gdzie się byli Polacy okopali i najsmutniejszerni wieściami wszystkich przeraził.

„Mój dobrodzieju (pisano), źle koło nas, źle! Turcy i Tatarzy zewsząd obiegli; śmierć i zgubę widzimy! Szańce, kosze tuż porobili, z dział kule w namioty kanclerskie lecą, wał mały, przeskocz}'' go, prochów nie staje, konie drudzy jedzą. Rady ludzkie ustały, w Bogu tylko nadzieja. Już podobno Waszmości mój dobrodzieju nigdy nie zobaczę. Proś za duszę moją Boga i wszyscy kre-