page0357

349

Seydelman: — SeymourSeymonr

cu i Ołomuńcu, lubo zrazu z matem powodzeniem. Dopiero w Pradze czeskiej zyskał sobie powszechny rozgłos, później angażowany w Stuttgardzie, zjednał sobie sławę grą gościnną w Wiedniu (1831) i w Berlinie (1837 r.) W tej ostatniej stolicy przyjął stałe miejsce i zmarł tu r. 1843. Gra Seydel-mana była najwyższym szczytem rozumnej myśli; natchnienie mniejszą w niej grało rolę. Główne jego role były: Ludwik XI, Cromwel,¹, Shylock, Ossip, Karol XII i mnóstwo w wyższej komedyi. Zycie jego opisał Rotscher (Berlin, 1845 r.)    F. H. L.

Seydlitz (Fryderyk Wilhelm, von) generał pruski, ur. w Kalkar pod Kleve 1721 roku; w dzieciństwie już i jako paź margrabiego von Schwedt zapowiadał śmiałego rycerza. W 1739 r. wstąpił do wojska pruskiego, i w pierwszej wojnie szlązkiej dostał się do niewoli, ale wkrótce odzyskał swobodę. W bitwie pod Hohenfriedberg wziął własnoręcznie do niewoli saskiego generała von Schlichting, i za to mianowany został majorem. Następnie odznaczył się w bitwie pod Sorr. W r. 1752 posunięty na podpułkownika* wkrótce został dowódzcą pułku dragonów wiriembergskieh, w r. 1753 dowódzcą pułku kirys-syjerów Rochowa; a w r. 1755 pułkownikiem. Pod Kollinem dokonał świetnego attaku, a we dwa dni później król mianował go generał-majorem. Dnia 7 Września 1757 r. stoczył pod Pegau śmiałą potyczkę z jazdą nieprzy jacielską i 19 Września tak szybko zmusił marszałka Soubise do ucieczki z Gotha, że mógł zjeść w zamku obiad przygotowany dla niego i dla sztabu. Mianowany dowódzcą całej jazdy, miał najuroczystszy dla siebie dzień 5 Listopada 1757 r. w bitwie pod Rosbach, skutkiem czego król udzielił mu order orła czarnego, mianował generał-lejtnantem i właścicielem pułku kiryssyjerów Rochowa. Bitwy pod Zorndorf i Hochkirch powiększyły jeszcze jego sławę; ale pod Kunners-dorf musiał na kilkakrotny rozkaz króla opuścić szczęśliwie obrane stanowisko i bitwę przegrano. Seydlitz został raniony i do Berlina odwieziony. Ponieważ przegraną powszechnie przypisywano niewczesnemu rozkazowi króla, ten przeto był zimnym i obojętnym dla Seydlitza i nie dozwolił mu udziału w różnych innych spotkaniach. Wkrótce jednak pojednali się, a bitwa pod Friedberg 1762 r., nastręczyła Seydlitzowi sposobność jak najświetniejszego przekonania, że umi3 jak należy użyć piechoty i jazdy. Po zawarciu pokoju, kroi poruczył mu inspekcyję wszystkich pułków jazdy konsystujących na Szląsku, a w 1767 roku mianował go generałem jazdy. Umarł 7 Listopada 1773 r., pochowany w swojej wiejskiej majętności pod Namslau na Szlązku. W Berlinie na placu Wilhelma, król dla uczczenia jego pamięci, kazał mu w^rznieśćjpomnik marmurowy.

Scyfried (Ignacy, kawaler de) kompozytor, urodzony w Wiednin r. 1776, mimo usposobienia do muzyki, w pnrwmctwie z razu z rozkazu ojca kształcący się, dopiero za wydaniem Winter’a oddał się tej sztuce. Pod kierunkiem Mozarta, a następnie Kożeluch’a na dzielnego wyrobił się fortepianistę, gdy naukę harmonii wykładał mu Albrechtsberger. W r. 1797 został kapelmistrzem teatru an der Wien (SchiKanedera), i na tej posadzie wielką okazał znajomość rzeczy, i niezmierną prac swych obfitość. Usunąwszy się w r. 1828 do życia prywa tnego, zmarł r. 1841. Lubo dzieła jego teatralne i komnatowe zapomnieniu już uległy, kościelne jednak utrzymują się po dziś dzień, gdyż byłto pisarz zacnych dążności, sumienny i pracowity.

Seymour, rodzina angielska, pochodzić ma od St-Maurs w Normandii, lecz w historyj poraź pierwszy jawi się z Sir Johnem S który na początku Xyi wieku był szeryfem w Somerset i Dorset i dosyć znaczne dobra w hrabstwie Wilts posiadał. Górka jego Joanna była (r. 1536) trzecią małżonką Henryk VIII