page0435

497

Sienieński — Sienkiewicz

cało, wnet zaczęła ona nad inne celować i bywało w niej więcej niż tysiąc uczniów, tak iż ją Atenami Sarmackiemi nazywano. W r. 1637 rozpusta nie-rozmyslna swawolnej młodzieży, ściągnęła na Raków wielkie nieszczęście, kościół im zabrano, szkoły zamknięto i drukarnie zniesiono, wspólwiercy zaś wynieśli się w różne strony. Zaledwie rok przeżył zagładę sw^rego dzieła, Sienieński zmarł wkrótce, 1638 r. Zostało po nim w druku tłomaczenie dzieła Smalciusza 0 bóstwie Chrystusa, w języku hollenderskim wydane pod tytułem: Tractaet ran de Anetorileit der H. Sekr/fture (Raków, bez roku, w 4-ce), z dedykacyją do Zygmunta III, datowaną z Rakowa d. 90 Listopada 1608 r., z podpisem Jakóba Sienieńskiego. Po jego śmierci dziedzictwo Rakowa objęła córka, małżonka Krzysztofa Wiszowatego, która owdowiawszy przeszła na katolicyzm i do zatarcia aryjanizmu znacznie się przyłożyła, równie jak SlC-nienski (Kazimierz), syn poprzedzającego, który wstąpiwszy do jezuitów, nadzwyczaj gorliwie prześladował współwyznawców swego ojca i umarł w 1660 roku. — Sienieński (Jan), brat Jakóba, pisał się na Goiogorach, był kasztelanem halickim w 1563 r., owdowiawszy w r. 1569 został księdzem i prędko przechodząc różne stopnie duchowne, od Stefana, króla, dla cnot swoich, lubo mniej biegły w naukach, mianowany w r. 1577 arcybiskupem lwowskim, rządził tą archidyjecezyją niedługo, umarł w r. 1589. — Sienieński (Stanisław), kanonik gnieźnieński, proboszcz skierniewicki, ulubieniec i prawa ręka prymasa Teodora Potockiego, zmarły w r. 1754. Jest w druku jego Kazanie miane podczas honwohaeyi na sejmie 1733 roku. (Warszawa, 1733).

F. M. S.

Sienkiewicz (Bernard), pijar, jeden z najpłodniejszych panegirystów szlachty polskiej, urodzi! sic w Warszawie 1650 r. Wstąpiwszy do zgromadzenia, przez lat wiele był nauczycielem po rozmaitych szkołach. Następnie pełnił obowiązki teologa nadwornego przy Szaniawskim, biskupie krakowskim. W późniejszym czasie był rektorem konwiktu Szaniawskiego w Łukowie, toż domu krakowskiego, a nakoniec rektorem w Podolińcu. Umarł w Chełmie 1759 r. Wydał z druku kilkanaście panegiryków, na cześć dostojników polskich, skreślonych prozą i pierszem łacińskim i polskim, w których znaleść można ciekawe szczegóły biograficzne i genealogiczne, jak o biskupie Stanisławie Hozyjuszu 1719 r., Franciszku Wielopolskim, wojewodzie Sieradzkim 1790 r., Janie Waleskim 1793 r., o prymasie Teodorze Potockim 1794, Szaniawskim i wielu innych. Nadto jest autorem dzieł teologicznych De laudibus S. Thotnae Aquinatis (Warszawa, 1719 r.) i De immaculata conceptione B. V. Mariae (tamże, 1719).    F. M S.

Sienkiewicz (Jan Karol), biblijograf i historyk, urodził się w r. 1799 we wsi Kalinówce, powiecie Taraszczańskim, w Kijowskiem. Początkowe nauki pobierał w Humaniu i Winnicy, wyższe zaś kursa kończył w liceum krze-mienieckiem. Odbywszy kilkoletnią podróż po zachodniej Europie, w ciągu której przepędził czas dłuższy w Anglii i Szkocyi, powrócił do Warszawy i został bibliotekarzem w Puławach. Z początku uprawiał poezyją i zajmował się przekładami celniejszych utw^rorów z literatury angielskiej, które drukował pod przybranem nazwiskiem Karola z Kalinówki. Później jako biblijograf erudyt, stał na równi z najcelniejszymi badaczami rzeczy polskich. W r. 1831 wydaliwszy się z kraju, osiadł w Paryżu i tam zajmując się biblijotelcarstwem, wypracował i ogłaszał dzieła tyczące się his^oryi i polityki w językach polskim i francuzkim. W latach 1834—39 redagow-ał znane czasopismo Kronika emi-gracyi, z 8 tomów się składające, którego tomy 3, do 7 włącznie są niemal