page0738

730

Smoleńskie województwo — Smollet

Witolda i zamienione z czasem na województwo. Pierwszym wojewodą był Jan Gastold. W skutku traktatu andruszowskiego roku 1667, województwo Smoleńskie, prócz okręgów Siebieźskiego i Newelskiego, dostało się Moskwie, co też późniejsze traktaty: Grzymułtowski w r. 1686 i dalsze r. 1764 i 1768 ponowiły. Zygmunt III fundował w Smoleńsku katedrę biskupią, której wszakże pierwszym pasterzem dopiero Władysław IV, mianował Parczewskiego w r. 1638. Województwo granicząc na północ i wschód z Moskwą, na południe z Moskwą i województwem Mścisławskiem, a na zachód z województwem Mścisławskiem i Witebskiem, składało się z powiatów: Smoleńskiego i Starodubowskiego. Senatorów miało trzech: biskupa rzymsko-katolickiego, wojewodę i kasztelana smoleńskiego. Herb jego był: laska złota na chorągwi czerwonej w szarem polu, a mundur urzędników ziemskich składał: kontusz karmazynowy, źupan i wyłogi granatowe. Sejmiki exulantskie odprawiały się w Wilnie, województwa w kościele księży bernardynów, a powiatu Starodubowskiego u karmelitów bosych pod Ostrą Bramą. Wybierano na nich 4 posłów na sejm i 4 deputatów na trybunał.    C. B.

SmoleWiCZe, miasteczko w gubernii Mińskiej, wśród ogromnych i pięknych lasów położone, dziedzictwo niegdyś sławnego wojownika księcia Konstantego Ostrogskiego, a potem Radziwiłłów. Jestto miejsce bardzo wyniesione nad poziom, tak że jedne rzeki wypływające z lasów tutejszych idą ku północy, drugie ku południowi.

Smolik, rodzina dawna z Krakowskiej ziemi. Z niej Jan, niepośledni poeta z czasów Zygmunta Augusta i Stefana Batorego, pozostawił w rękopi •mie utwory swoje tak oryginalne jak tłomaczone, t. j.: 1) Fraszek na dwie księgi podzielonych. 2} Cdae Horatii Flacii interprete Joannę Smolik, gdzie obok przekładów Horacego są i oryginalne, oraz tłomaczenia z włoskiego. (Wyjątki z nich podaje W. A. Maciejowski w Piśmiennictwie Polskieni). Piotr Smolik, dziedzic na Woltanowicach, mąż dzielny w boju, skory do usług ojczyźnie, czego dał wieloliczne dowody w^r wyprawach do Moskwy, Wołoch, Inflanf, przeciw Tatarom i Turkom, zmarły w r. 1637, pochowany w kościele franciszkanów w Krakowie; słynął w całej Rzeczypospolitej z dowcipu. Współcześni pisarze dosyć się go nachwalić nie mogą. Górnicki przywodzi wiele przykładów jowialności i dowcipu Smolika. Przyjmowany uprzejmie na dworze królewskim, był oczekiwanym z upragnieniem gościem na kaźdem zebraniu. Gdzie się Smolik pokazał, tam radość i wesele, nowe życie wstępowało w^re wszystkich. Wiele pamiątek, żartów i dowcipów, tego osobliwego humorysty, przechowały nam oprócz Górnickiego, rękopisma współczesne i późniejsze. Smolik dał początek kilku nawet przysłowiom, jak np.: „Wykręcił się sianem”, które weszły w użycie narodowe.    K. Wl. W.

Smollet (Tobiasz), romansopisarz angielski, urodź. 1721 r. w Daląuhurn-house przy Renton w^r hrabstwie Dumbarton, uczył się w Glasgowie u chirurga i po ukończonej nauce 1740 r. udał się do Londynu, z tragedyją The regimde w kieszeni, którą spodziewał się dać do przedstawienia. Zawiedziony w^r tej nadziei, przyjął obowiązki młodszego chirurga na okręcie wojennym, odpływającym do Indyj zachodnich, zkąd wrócił w r. 1746. Wtedy najpierw^rej zwrócił na siebie uwagę przez swój wyborny poemat Łzy Szkocyi, ganiący okrutne postępowanie Cumberlanda w Szkocyi. Gdy mu nie dopisał zamiar zostania na-nowo chirurgiem, poświęcił się piśmiennictwa i pisywał romanse, sztuki dramatyczne, podróże, dzieła historyczne, tudzież satyry i poezyje polityczne; jednak tylko jako romansopisarz nabył rzeczywistego znaczenia. Napisał pięć romaii-