page0767

759

Sobolewski

urząd piastował do roku 1899 i opuścił go z przyczyny osłabionego zdrowia. W r. 1895 został ministrem sprawiedliwości. Umarł r. 1846 w Genui.

SobOleWSKi (Ludwik), filolog i historyk literatury, urodził się na Litwie; po ukończeniu nauk w uniwersytecie wileńskim był nauczycielem w Kownie, w gimnazyjum w Białymstoku, później wysłany w celach naukowych za granicę, zwiedził Niemcy i Francyję, za powrotem do Wilna mianowany adjunk-tem uniwersytetu, wykładał tamże język łaciński, jako poprzednio celniejszy uczeń sławnego Groddka, nakoniec był bibliotekarzem uniwersytetu. Umarł w Wilnie roku 1899. Sobolewski pracował w Paryżu nad porównaniem rę-kopismów listów cesarza Julijana Apostaty z wydaniem tychże listów przez Spanheima, zamierzał toż porównanie uczynić z rękopismami tegoż autora w Anglii i Włoszech będącemi, dopełnić, sprawdzić, naprawić tekst ogłosić klassyczną edycyję tego autora; ale choroba i rychło poteiu powrót do kraju, nareszcie zwrócenie usiłowań do innego wcale przedmiotu, dało mu tylko w części dokonać tego przedsięwzięcia, które pozostało w rękopiśmie. Wydał Sobolewski następujące prace filologiczne: Entropii Romanae Wstorme Bi e-ciarwm (Albifonti, to jest w Białymstoku, 1817); Andryanka, komedyja Te-rencyjusza, do użytku szkół przystosowana (Wilno, 1890). Wypisy łacińskie, na klasse drugą i na klassę trzecią szkół powiatowych (Wilno, 1896); Wypisy łacińskie zawierające w sobie główne rysy historyi starożytnej (wyjąwszy rzymską), do użytku szkół zastosowane (tamże, 1897). Wiadomość o piśmie pod tytu/em: Feriae Varsavienses, wprzód drukowana w Dzienniku Wileńskim 1891, a następnie osobno w Wilnie 1891: surowo w tern piśmie był skrytykowany warszawski professor Sebastyjan Ciampi. Nadto Sobolewski przetłomaczył rozprawę Groddka: Roztrząśnienie niesłusznych zarzutów przeciwko nauce języków starożytnych, i zamieścił w Dziennika Wileńskim r. 1819 Później, Ludwik Sobolewski poświęcił się wyłącznie historyi literatury polskiej i biblijografii. Na tern już polu pracując drukował w Dzienniku Wileńskim 1819: Katalog dzieł opuszczonych w Historyi literatury polskiej Bentkowskiego', r. 1890, umiejętną tresc znakomitego dzieła Ossolińskiego: Wiadomości historyczno-krytyczne do dziejów Literatury Polskiej (Kraków, 1819), dodając tu i owdzie własne spostrzeżenia, uwagi i dopełnienia. O tern ostatniem dziele tak się wyraża sam Ossoliński: ^Skrócenie przez p. Sobolewskiego bijografij moich przekonywa mię, że wybór wiadomości w dokładną i zbitą treść stężyć potrafi stylem, równie dalekim od niepotrzebnej bujności i neologizmu aż do szydności w teraźniejszej porze u nas wyuzdanego, tudzież właściwemi wyrazami do mądrego pojęcia wysłowi, zastępując krótkość odesłaniem czytelnika dla dostateczniejszego objaśnienia się do samych źródeł, przez wymienienie jak edycyi, tak i miejsc, gdzie się rzadsze znajdują.” O samym zaś Sobolewskim takie daje zdanie Ossoliński: „Zjawienie się w Wiedniu niespodziewane p. Sobolewskiego w tkliwej dla mnie niedoli gasnącego oczu moich wzroku, przyjąłem nawet za szczególną Opatrzności litość. Miło mi odświeżać w rozmowach z nim wiadomości, którym niegdyś ledwom niecały był się oddał... Łączy on z miłością przedsięwzięcia i gorliwością o nie, pracowitość, obfitość dobrze przetrawionych poprzedniczych przygotowań, przenikłość w zdaniu, trafność krytyki, pewność smaku. Cokolwiek biblijoteka moja przydatnego posiadać może, z największą ochotą, owszem z upodobaniem podam to użyciu Sobolewskiego. Niemniej też szczerzo i bez żadnego przy tajenia udzielę mu moich postrzeżeń, uwag, myśli, wskażę mu odkrycia przez znaczną część mojego życia między cudzoziemcami nieznu-