804
i bogatej okolicy Missouri z wschodniemi i południowemi Stanami związku, leży nad zachodnim brzegiem rzeki Missisipi, o cztery nule niżej ujścia rzeki Missouri. Miasto to pięknie położone jest regularnie zabudowane, z szerokie -kiemi prostemi ulicami. Dolna część ulegająca często gwałtownym powodziom, stanowi handlową dzielnice miasta. Saint-Louis jest rezydencyją arcybiskupa katolickiego, i główną kwaterą piątego wydziału wojennego Unii, która tu także posiada wspaniały arsenał, wielkie koszary i t. d. W mieśuie tern znajduje się 60 kościołów, i znaczna liczba zakładów dobroczynnych- Zakłady naukowe stanowią chlubę miasta; posiada ono bowiem uniwersytet katolicki założony w roku 1832, k.ika szkół pośrednich i 70 elementarnych, nadto muzeum i wielką biblijoteke publiczną. Drukarni jest tu wielka ilość; czasopismo w wychodzi 25. Saint-Louis, początkowo stacyja handlujących futrami, było założone w roku 1768 przez Laclede, naczelnika stowarzyszenia handlowego 1'rancuzkiego. W r. 1810 miasto to liczyło 1,600 mieszkańców, a do r. 18a2 ludność wzniosła się blisko do 95,000. Saint-Louis posiada w mieście i okolicy blisko 1,400 zakładów rękodzielniczych i przemysłowych. W r. 1853 przemysł dostarczał płodów w wartości 24 milijonów dollarów; ważniejszym jeszcze jest handel, ktorego ruch obliczono już w r. 1850 na 75 dollarów.
Saint-HIartin (Jan Antoni, de), uczony orjentalisia, ur. w Paryżu 1791 r., został w r. 1820 członkiem akademii napisów, a w r. 1824 mianowany bibliotekarzem królewskim. Oba te miejsca postradał po rewolucyi Lipcowej, jako gorliwy stronnik upadłej dynastyi, Umarł wr Paryżu podczas cholery 1832 r. Najważniejsze z jego pism są: Memoires historiques et gengraphiques sur /’ Armenie (2 tomy; Paryż, 1818—1822); Noueelles recherches sur Vepoque de la mort d1 Alexandrs et sur la chronologie des Ptolemees (Paryż. 1820); Notice sur le zodiarjue de Denderah (Paryż 1822); Histoire de Palmi/re (Paryż, 1823).
Saint-nartid (Ludwik Klaudyjusz, margrabia de), nazwany le philosophe inconnu, ur. w Amboise 1743 roku; wcześnie wstąpił do służby wojskowej, przytem wolny czas poświęcał nauce języków klassycznych i nowoczesnych, łladaiuom religijno-filozoficznym i zgłębianiu natury. Czytanie pism Sweden-bocga i Jakóba Bohme naprowadziło go na drogę teozofii mistycznej; ostatniego dzieło Aurora przełożył na język francuzhi. Późnie^ porzuciwszy służbę wojskową, podróżował po Niemczech, Szwajcaryi, Anglii i Włoszech; podczas rewolucyi żył w zupełnej samotności w Paryżu. Umarł r. 1803. Szlachetny charakter Saint- Martina był powszechnie uznany; ktokolwiek miał bliższe z nim stosunki oddaje hołd jego dobroczynności, prostocie i uprzejmości. Najznakomitsze jego dzieła są: Des erreurs et de la nerite (Lyon, 1775); Tableau naturel des rapports, qui existent entre Dieu, 1'homme et V unioers (2 tomy; 1782); De Pesprit. des choses (2 tomy; 1800,; Lhomme de desir (2 tomy; Lyon, 1790); De Dieu et de la naturę. We wszystkich tych pismach, Saint-Martin powstaje przeciw zmysłowości i materyjalizmowi, w stylu tajemniczym, nieco niejasnym.
Saint-Maurice (Karo), de), spółczesny autor francuzki, urodził się około 1796 roku. Zawód literacki rozpoczął pracami scenicznemi, następnie pisał dzieła treści historycznej, z których znaczniejsze: Histoire des croisades; Hi-stoire des guerres de religion; Histoire de Napoleon (1830 r., 4 tom); Histoire de la legion d honneur; Pahlen (1842, t. 2); i wiele innych. W czasopiśmie la Semaine ogłosił pierwszą część Mtmoires de Metternl h.