page0856

848

Salomea — Saiomon

się na dworze królów węgierskich, wyznawał się hołdownikiem Beli, a w czasie koronaeyi jego konia królewskiego za uzdę prowadził, mimo to wszystko jednak panował w Haliczu. Królowa Salomea zwała się więc także królową Halicza i Węgier, albowiem ją tak i tak nazywają latopisy. Była królową tytułem i stopniem, ale nie powagą i władzą, o którą mniej stała. Kiedy mąż jej umarł, powróciła do brata na ojczystą ziemię z wielkiemi skarbami. Świątobliwa niewiasta kierowana radami wielkiego podówczas męża w kościele, Jacka Odrowąża, postanowiła prowadzić wtedy żywot ściśle zakonny. Najprzód brata swego Bolesława wyswatała z Kingą, córką Beli IV, synowicą męża. Potem poświęciła się całkiem dziełom miłosierdzia i modlitwy. Nakupiła fortun wiele i założywszy kościół i klasztor ś. Klary w Zawichoście mniszek i panienek, uposażyła go po królewsku. Sama wstąpiła następnie do tego klasztoru ś. Klary w Zawichoście i została ksienią, abbatysą. Wyświecał ją biskup krakowski Prandota z Białaczowa, za Rajmunda ministra zakonu. Było to r. 1240, w czasie straszliwej burzy, jaka zagrzmiała nad Łechiją w napaści Mongołów. Budowała siostry i podwładne swoje, których sama dobierała, postem, modlitwą, pokorą. Była aniołem opiekuńczym brata, księcia krakow skiego. Sama święta żyła w czasie, w którym Lechiia zabłysnęła wielą swiętościami. Iwo Odrowąż, dawny kanclerz, teraz biskup krakowski, Prandota z Białaczowa, Jacek i Czesław, Bronisława, Kinga; był to zaiste szereg świętych znakomitych. Salomea pomagała bratu wyłącznie w sprawach kościelnych. Starała się o to z nim wspólnie, żeby na pograniczu, na Ukrainie łukowskiej od Jadźwingów, stanęło osobne biskupstwo, któreby mogło zanieść światło chrześcijaństwa i rozszerzać je wśród pogan litewskich. Na jej proźbę Bolesław Wstydliwy odnowił i pomnożył przywileje nadane przez Leszka Białego dla zakonnic w Brześciu (w Zawichoście r. 1252, Cod. Rzyszczew. I, 65). Tak samo zatwierdził przywileje ojca Kazimierza Sprawiedl. dla zakonnic premonstrateńskich w Im-bramowicach (d. 4 Lutego 1256, Cod. Rzysz., III, 68).. Fundacyja klasztoru ś. Klary w Zawichoście i nadanie jej przez Bolesława następuje w Korczynie (d. 2 Marca 1257. Cod. Rzysz. I, 77). W r. 1266 Salomea nabyw a od wdowy po Baranie z Pełczysk majętność Baranów (Cod. Rzysz. III, 87). Umarła w roku 1268 w Kamieniu w klasztorze u ś. Maryi Magdaleny. Franciszkanie ciało jej zawieźli do Krakowa, gdzie odbył się pogrzeb uroczysty dnia 1 Czerwca 1268 r Kownacki wywodził przeciw Naruszewiczowi, który poszedł za Długoszem, że Salomea, królowa halicka jest co innego, a co innego Salomea Klaryska w Zawichoście, że pierwsza była córką Kazimierza Sprawiedliwego, a druga Leszka. Dyplomata Kodexu Rzyszczewskiego któreśmy zacytowali dowodzą, że Naruszewicz się nie mylił. Bolesław Wstydliwy nazywa w nich ciągle Salomeę swoją siostrą i powtarza zawsze jej świeckie tytuły, raz regina Galiciae, drugi raz regina Hungarorum, uxor Colomanni, i dodaje zawsze że to było ąuondam, niegdyś.    Jul. B.

Salomon, syn Dawida i Betsabei, żony Uryjasza. Gdy Dawid był już bliz-kim śmierci, syn jego Adonijasz chciał zagarnąć władzę; ale Dawid, zachęcany przez Betsabeę i proroka Natana, ogłosił królem Salomona. Ten okolicznościami był zmuszony do przelewu krwi przy zaczęciu panow^rania. Adonijasz, któremu obiecano przebaczenie, odezwał się znowu ze swemi prawami, żądał Abi-zai Sunamitki za żonę, skazany przeto został na śmierć; tenże sam los spotkał Joaha, stronnika Adonijasza, którego już Dawid wskazał Salomonowi, że nie powin.en sędziwości jego doprowadzić w pokoju do grobu. Semei, który podczas buntu Absalona, ciężko obraził Dawida, a teraz pomimo zakazu Salomona,