page0861

853

Sowa — Sowiński

no głównie uwagę na budowę ucha, zaczem idą wielkie różnice twarzy, i to, w połączeniu zinnemi cechami, głównie kieruje grupowaniem gatunków. Krajowe gatunki są następujące: 1) Sowa jarzebata (Slrix nisoria Mey. Strix funerea L.) o ogonie klinowatym znacznie dłuższym od skrzydeł, głowie miernej, mniej puszystej niż w innych gatunkach; w upierzeniu odznacza się ona w poprzek pręgow^anym spodem ciała, wypadkowo podczas zimy zalatująca. 2) Sowa długoogonowa (Strlx macrura Natt.) wielka puszysta z długim klinowatym ogonem; przypadkowa, bardzo rzadka. 3) Puszczyk (Sfrix aluco L.) duża siwa lub rdzawca z brunatnemi wielkiemi oczami, najpospolitsza w budynkach i lasach. 4) Sowa Tengmalma (Strix dasypus Bechst.) jedna z mniejszych o żółtych oczach i nogach mocno kosmatych; rzadka. 5) Pójdźka (Sfrix noctua Retz.) cokolwiek mniejsza od poprzedzającej, mniej puszysta, z mniej kosmatemi nogami, a szczególniej na palcach; pospolita. 5 Karliczka ('$lrix acadica Gm.) najmniejsza z krajowych, nie wiele bowiem większa od szpaka; dość pospolita po dużych lasach całego kraju. 7) Sowa biała (Strix mjctea L.) w ielka, całkowicie biała lub śniado mniej wueeej pręgow’ana; gatunek północny, bardzo rzadko w nasze strony zalatujący. 8) Sowa płomykowata (Strix flammea L.) z wierzchu modro-siwo-biało i śniado centkowana, od spodu jedwabisto-żółtawa; pospolicie w budynkach. 9) Puhaoz (Sf,rix bvbo L.) uszaty, największy z krajowych; rzadki w lasach, bardzo drapieżny i szkodny. 40} Puhacz uszaty (Slrixołus L.) o wiele mniejszy, blado rudawy, pstry z dłu-gieini na bok podanemi uszkami; dość pospolity po lasach. 11) Puhacz błotny (Sfnx brackyotus L.) podobnego koloru, lecz z odmienną pstrocizną, i bardzo małemi słabo odznaczonymi uszkami; pospolity w polach i błotach podczas przelotów. 19 Syczek (Strix scops L.) mało większy, od przepiórki z tępemi uszkami; bardzo rzadki w lasach.

Sowa (Antoni), psendonym, (ob.) Żeligowski Anforu

Sowa, tak zwana rzeka w królestwie Polskiem, poczyna się około wsi Zału-źe, na drodze od Przasnysza do Ciechanowa; pod wsią Popielżynem w powiecie Przasnyskim, wpada z lewej strony do Wkry, ubiegłszy mil 8.

Sowiejek, jezioro w królestwie Polskiem, gubernii Augustowskiej, powiecie Sejneńskim, w zlewie rzeki Hańczy Białej, gminie Sejwy położone, rozległe morgów 3.

Sowiński (Józef Longin), znakomity generał polski, urodził się d. 15 Marca 1777 r. Jako syn metrykanta koronnego i szlachcic, umieszczony został w szkole rycerskiej, korpusu kadetów w Warszawie. Byłto sławny zakład naukowy pod przewodnictwem księcia Adama Czartoryskiego, generała ziem Podolskich, z którego wyszli uczniowie tacy, jak Kościuszko, Sokolnicki, Niemcewicz i wielu innych. W siedmnastym r. życia, wyszedł do służby frontowej, i pod dowództwem generała Dąbrowskiego, walczył pod Ładyżynem, Sochaczewem i Bydgoszczą. Po rozwiązaniu armii polskiej i rozbiorze kraju, Sowińsk. wszedł do artylleryi konnej pruskiej, gdzie wkrótce otrzymał stopień oficerski. Po wkroczeniu Napoleona I do Polski, i utworzeniu księztwa Warszawskiego wziął dymissyje, iw r. 1811 wszedł do armii narodowej w stopniu szefa szwadronu. W kampanii 1812 r. dowodził dwoma bateryjami w dywizyi pierwszej piechoty pod generałem Zajączkiem. W bitwie pod Możajskiem utracił nogę, i został ozdobiony krzyżem legii honorowej franouzkim, i polskim kawalerskim Virhiłi militari Ranny złożony w' Moskwie, dostał się do niewoli. Osadzonym Tw^erze, a następnie w Tambowie, uwolniony w r. 1813 wrócił do kraju: po utworzeniu królestw a i armii polskiej przyjął obowiązki dyrektora