page0978

970

Sianku* — Stannica

winda Stankar, że z łaski Zborowskiego ma nietylko otrzymanie, ale i dom w Stobnicy, zapewne ten sam, w którym umarł r. 1574. De Sacrainmtis ve-teris et novae legis in genere (1560). Tria papistorum fundamenta (Kraków, 1571). Przeciw temu dziełu wyszło z rozkazu Jnkóba Uchańskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego, pismo: Brevis august.issimi ac summę rener andi sanosanctae Missae sacrificii ex Sanctis Patribus contra imphim Francisa Sfancari Manfuani scriptum assertio (Kolonija, 1577). Stankar był jednym z tłoinaczów na polski Biblii drukowanej w Brześciu litewskim, nakładem Mikołaja Radziwiłła 1563 r. Oprócz powyższych dziel wymieniane są Scankara następujące: F.r.pos. epist. Jacobicum conciliat. nnorund locor. Scripfurae\ de X Capt.ivit.ate Judaeorum; De sanguine Znchariae; Opera nuom della refor-matiune; De Trhutate et. ve.rit.ate Dei, deque incarnat. ac mediatione Dei nostfi J. C. adoersus Tritheitas, Arianos, Eutychianos. Stankar otrzymał in-dygenat roku 1569. Jego potomkowie, wyznania ewangelicko-reformowanego, żyli aż do naszych czasów, w powiecie trockim.

StankaT (herb). Orzeł z rozpuszczoneini skrzydłami z koroną na głowie: z korony chorągiew wychodzi w literę S, na proporcu zawinięta. Na piersiach orła tarcza, na której u wierzchu księżyc rogami do góry: od barku, spodem krzyż albo miecz.

Stanley (lord), dawniejszy tytuł angielskiego męża stanu, hrabiego Der-by (ob.).

Stanley (Edward Henryk Smith-Stanley, lord), mąż stanu angielski, urod. r. 1826 w hrabstwie Lancastre, jest starszym synem hrabiego Derby (ob.). Ukończywszy uniwersytet w Kdinburgu, zwiedzi! Amerykę i Indyje. W roku 1852 został członkiem izby niższej, poczern powtórnie udał się do Indyj, zkad powrócił pow^rotany na sekretarza ministerstwa spraw zagranicznych. W r. 1855 po śmierci lorda Milesworth, lord Stanley odmówił ofiarowanej mu posady w departamencie kolonij, dopiero za powrotem ojca do ministerstwa, przyjął kierownictwo sprawami Indyj Lord Stanley uważany jest jako jeaen z najczynniejszych stronników partyi konserw^ratystowskiej. W 1853 r. przedstawił izbom projekt reformy zarządu w^r Indyjach, głosował za dopuszczeniem żydów do parlamentu, popierał upowszechnienie szkół ludowych, i potrzebę zniesienia dziesięcin kościelnych. Niektóre jego pisma, jak: O prawach ln~ di/j Wschodnich, O Dziesięcinie kościelnej, imię lorda Stanley popularnem uczyniły.

Stano (Jerzy), dyplomata polski, syn Jerzego i Anny Pobiedzińskiej, najprzód stolnik sanocki, z sejmu 1611 roku, komisarz do granic od Węgier, dalej chorąży sanocki, posłował na sejm dwanaście razy, zasiadał deputatem na trybunale koronnym kilka razy. Jeździł dwa razy do Porty Ottomańskiej z posłami, i raz do Moskwy. Umarł starostą sądeckim 1649 r. Jest w druku jego dzieło wierszem, pod tytułem: O poselstwach w różne kraje wschodnie i wyprawach rycerskich, ksiąg trzy, (Kraków, bez roku w 4-ce). Wiersz lichy, ale treść bardzo ciekawa.    F. M. S.

Stannica, od wyrazu stan, w starożytnej Rusi futory, dziś domy, gdzie stanąć, zatrzymać się można; następnie tak się nazywały miejsca, tudzież urzędy, gdzie daninę książęcą pobierano, nareszcie okręgi administracyjno-policyj-ne, których komisarze nazywają się stanowymi. Wyrazem stan oznaczono także stanowiska wojenne, leże, obóz; rozlokowanie małych wojska oddziałów, ZYtrano zdrobniale sfannjcami. W państwie moskiewskiem od czasów W. księcia Iwana III, aż do Piotra Wielkiego, na pograniczu, dla obrony kraju, wciąż